Парафіі і святыні

Дэканат Гродна-Усход

Касцёл быў заснаваны тут па фун­дацыі ордэна камедулаў (камедулы мелі ў Віграх найбуйнейшы кляштар у Рэчы Паспалітай, а можа, і ў Еўропе), і гэта адзіны прыклад з’яўлення адной з самых містычных супольнасцей на нашай зямлі. Драўляны храм быў пабудаваны ў 1743 г., дзейнічаў як грэка-каталіцкая царква пад тытулам св. Яна Хрысціцеля. У 1839 г. святыня была перададзена праваслаўнай Царкве. Пераробкі ў рэтраспектыўна-рускім стылі значна змянілі знешні выгляд святыні: вежа-званіца была ўпрыгожана какошнікамі і завершана непрапарцыянальна маленькім васьмігранным барабанам з цыбулепадобным купалам. Такая ж глаўка завяршала і дах паніжанай апсіды. Быў зменены таксама дэкор фасадаў.
    Святыня была вернута католікам толькі ў 1924 г. і з таго часу дзейнічала як рыма-каталіцкі касцёл. Перад Другой сусветнай вайной жытомлеўская парафія была адносна невялікая – да 1000 вернікаў.†

Дэканат Гродна-Усход

Драўляны касцёл пад тытулам Маці Божай Беззаганнага Зачацця быў заснаваны тут у 1750 г. гродзенскімі езуітамі, якія распачалі пры святыні сваю місію. З часам вакол касцёла ўтварыліся могілкі. У ХIХ ст., калі вёска належала роду Багаткаў, святыня мела статус капліцы ад Азёрскай парафіі. Абраз Маці Божай Снежнай у галоўным алтары лічыўся цудадзейным, існаваў яшчэ ў 1939 г., але да нашых дзён не захаваўся. У тыя часы колькасць парафіян перавышала 1500 вернікаў, да парафіі належала капліца ў Скідзелі. У 1962 г. касцёл быў зачынены савецкімі ўладамі і з часам пераўтварыўся ў руіны. Будынак былой плябаніі быў прыстасаваны пад жылы дом. У 1989 г. касцёл нарэшце быў вернуты парафіянам, пачалася яго рэстаўрацыя, а праз некалькі гадоў ён быў ізноў асвечаны пад гістарычным тытулам Маці Божай Беззаганнага Зачацця.
    У апошнія гады парафія налічвае крыху больш за 100 вернікаў, якія ў 2009 г. разам з пробашчам а. Пятром Марцінцам CMF распачалі рамонт святыні. †

Дэканат Гродна-Усход

Вядома, што ўжо ў 1669 г. у в. Азёры дзейнічала рыма-каталіцкая святыня – гэта быў філіяльны касцёл ад гродзенскай парафіі. Самастойная парафія тут была заснавана ў 1676 г. Касцёл пад тытулам Маці Божай Ружанцовай быў пабудаваны праз тры гады (у 1679 г.) на сродкі парафіян. Тады святыня стаяла амаль пасярод рынкавай плошчы.
    У 1745 г. касцёл узгадваецца як новы драўляны трохвежавы, у галоўным алтары якога знаходзіцца абраз Найсвяцейшай Панны Марыі. У 1779 г. святыня была адноўлена на сродкі апошняга караля Рэчы Паспалітай Станіслава Аўгуста Панятоўскага. Але напрыканцы ХIХ ст. стан святыні пазначаўся як “убогі”, а з 1897 г. па 1904 г. вернікі звярталіся да ўлад за дазволам пабудаваць мураваны касцёл, але безвынікова.
    Драўляны касцёл у класіцыстычным стылі ўяўляў сабой працяглы аб’ём з пяціграннай апсідай і адной сакрыстыяй (справа). Галоўны фасад завяршала чацверыковая двух’ярусная вежа-званіца пад чатырохсхільным дахам. Касцёл быў накрыты двухсхільным гонтавым дахам з вальмамі над апсідай. Залавы інтэр’ер, перакрыты люстраным дашчаным скляпеннем, упрыгожвалі тры двух’ярусныя алтары, вырашаныя карынфскай каланадай у выглядзе фігур святых. †

Дэканат Гродна-Усход

Вернікі з вёскі Путрышкі адносіліся да пабернардынскай парафіі г. Гродна. З восені 1997 г. сюды прыязджаў пробашч з Гожы кс. Антоні Саміла, які распачаў будаўніцтва касцёла. Да гэтага часу парафіяне збіраліся на супольную св. Імшу ў мясцовым клубе. Самастойная парафія пад тытулам св. Казіміра была заснавана 21 жніўня 2000 г., і з 2001 г. пачалося будаўніцтва новага драўлянага касцёла з рысамі неаготыкі. У 2002 г. удалося закласці фундамент і частку драўляных апор святыні. У выніку трагічных падзей адыходзіць да Пана кс. Антоні Саміла, і апекавацца касцёлам пачынае кс. Віктар Велівіс, які да гэтага часу з’яўляецца яго пробашчам. Вясной 2003 г. былі пабудаваны сцены і вежа святыні. З гэтага часу парафіяне збіраюцца на супольную малітву ўжо ва ўласным касцёле. Восенню 2004 г. распачалося будаўніцтва парафіяльнага дома. †