Kącik dziecięcy

Znudziło mi się uczyć – powiedział Piotruś do mamy, gdy w złym humorze wrócił ze szkoły. Zdjął swój plecak i smutny usiadł na kanapie.
    – Czy coś się stało w szkole? – zapytała matka.
    – Każdego dnia to samo. Te liczby i litery plączą się, niedługo już będą mi się śniły po nocach.
    – Doprawdy tak trudno jest się uczyć?
    – Dziś znów nie będę mógł się pobawić – powiedział Piotruś, prawie płacząc. – Znowu otrzymaliśmy dużo zadań domowych, będę musiał do nocy je odrabiać.
    Kiedy po obiedzie Piotruś wziął się za matematykę, ktoś zapukał do drzwi. To przyszedł jego kolega z klasy Stasiek, który zapytał, czy Piotruś wyjdzie dziś na podwórko, aby się pobawić.
    – Nie – powiedziała mama – ma na jutro sporo do odrobienia.
    – Jak to sporo? – zdziwił się Stasiek – dziś zadano nam bardzo mało, już odrobiłem wszystkie lekcje.
    – Tobie być może zadano mało, ale Piotrusiowi na pewno wasza nauczycielka dużo zadaje. †

Poznacie ich po ich owocach. (Mt 7, 16)

Rodzice wybrali dla syna najlepszą, jak im się wydawało, szkołę. Było w niej dobre wyposażenie, wysokokwalifikowani nauczyciele, dzieci z rodzin uprzywilejowanych... Rankiem dziadek zabrał wnuka do szkoły. Kiedy weszli na dziedziniec, podbiegły do nich inne dzieci.
    – Jaki śmieszny i brzydki dziadek – śmiał się jeden chłopak.
    – Hej, grubasie – krzyknął drugi.
    Dzieci krzyczały i skakały wokół dziadka z wnukiem. Poczuł się dzwonek, który ogłosił początek lekcji, więc dzieci pobiegły do klasy. Dziadek stanowczo wziął wnuka za rękę i wyszedł.
    – Hura, nie pójdę do szkoły! – ucieszył się chłopczyk.
    – Pójdziesz, ale nie do tej – odpowiedział dziadek. – Sam wybiorę ci szkołę.
    Dziadek przyprowadził wnuka do domu, oddał go pod opiekę babci i poszedł szukać lepszej szkoły. Gdy tylko widział jakąś szkołę, wchodził na podwórko i czekał, aż zacznie się przerwa.
    W niektórych szkołach dzieci nie zwracały uwagi na staruszka, zaś w innych szydziły z niego.
    Tak dziadek szedł dalej i dalej, mijając jedną szkolę po drugiej. Wreszcie przyszedł do małej szkółki i zmęczony przytulił się do ogrodzenia. †

Wszystkie ptaki czy zwierzęta wiedzą, że najważniejsza jest cała i bezpieczna rodzina. Każdy ma w tej rodzinie swoje miejsce i zadanie. Właśnie tak to wszystko zostało cudownie zaplanowane i stworzone przez Pana Boga, by bez szwanku dobrze działało. Ludzie różnią się od zwierząt i ptaków tym, że mają rozum i wolę, a nie tylko instynkt. Używając więc rozumu i serca, wiemy, że rodzina jest po prostu niezastąpiona.
   
    TRZEBA UKWIECIĆ MAJOWO TĘ NASZĄ MATKĘ KRÓLOWĄ.
   
   DZIEWCZYNKI LUBIĄ TO SZCZERZE, GDY CHŁOPCY SĄ JAK RYCERZE.
   
    PATRZĄC NA RODZINKĘ PTASIĄ, DZIĘKUJMY BOGU ZA NASZĄ.
   
   W BAŚNIACH ŻYLI SZCZĘŚLIWIE, BO MODLILI SIĘ CIERPLIWIE. †

- Czy Aniołowie różnią się od siebie?
    U Pana Boga nikt nie jest taki sam, ani nic nie jest takie samo. Aniołowie także.
    -To czym Aniołowie się odróżniają?
    Z Pisma Świętego i od świętych wiemy o dziewięciu chórach anielskich: Serafini, Cherubini, Trony, Panowania, Moce, Władze, Zwierzchności, Archaniołowie, Aniołowie.
   
    Wszystkie święte Chóry błogosławionych Aniołów - módlcie się za nami.
   
    (z Litanii do Świętych Aniołów)

   
   Dziś już nie używa się pochodni na co dzień. Kiedyś była używana zwłaszcza do oświetlenia drogi nocą. Może właśnie dlatego na niektórych obrazach można zobaczyć Aniołów z pochodnią, czyli z żywym ogniem Bożym, który ma rozświetlić ciemności spowodowane grzechem. Zły duch lubi ciemności, ale Aniołowie zawsze rozświetlają ludzkie drogi. Dlatego warto wzywać ich na pomoc i trzymać się Bożego światła, by nie zbłądzić w drodze.

– Powiedz mi, Aniele, dlaczego chłopaki mają lepiej?
    - Jak to: mają lepiej? Co masz na myśli, Zosiu?
    - Pani dyrektor powiedziała parę niemiłych słów do naszej klasy, bo było głupie, co zrobiliśmy, ale czemu pani dyrektor powiedziała, że chłopaków to jeszcze rozumie, ale żeby dziewczynki tak się zachowywały, to wstyd?
    - No bo wstyd. To było niemądre, jak cała wasza klasa prosto z boiska wpadła w strugi lodowatej wody, podlewające trawnik.
    A potem, jak cali mokrzy wpadliście do szatni. Dobrze, że było ciepło i nikt się nie przeziębił. A mówiłem, żebyś nie brała w tym udziału.
    - Mówiłeś, przepraszam, że cię nie posłuchałam, ale jak wszyscy coś robią, to trudno się sprzeciwić.
    - Ale w sprzeciwianiu się złym rzeczom należy się ćwiczyć od młodości. Tak się ćwiczy cnotę męstwa.
    - Męstwa? Ale to chłopcy powinni być męscy, więc to oni powinni dostać większą burę.
    - Masz rację, Zosiu, w tym, że mężczyźni powinni być męscy, a kobiety kobiece. Jednak chłopcy od najmłodszego wieku ćwiczą swoją waleczność i męstwo właśnie w trakcie różnych, czasem dość szalonych zabaw, bo to jest w ich naturze. †

Drogi Mały Przyjacielu! Pewnie wiesz, że modlitwa jest rozmową z Bogiem. Ona nie powinna ograniczać się do odmówienia pacierza i uczestniczenia we Mszy Świętej w niedzielę i święta. Prawdziwa modlitwa jest także czymś większym od patrzenia na obrazy i banalnego powtórzenia wyuczonych formuł. Życie chrześcijanina powinno być pełne Boga, powinniśmy z Nim rozmawiać codziennie jak z Kimś, Kto nas bardzo lubi i wysłucha w każdej chwili.
    Więc podamy Ci, nasz Czytelniku, przykład bardzo prostej relacji z Panem. Zastanów się, a może odnajdziesz swój szczególny, ni do kogo nie podobny sposób komunikować z Twoim najlepszym Przyjacielem.

Codziennie w południe pewien młody człowiek zjawiał się przy drzwiach kościoła i po kilku minutach odchodził. Nosił kraciastą koszulę i podarte dżinsy, tak jak wszyscy chłopcy w jego wieku. Miał w ręku papierową torebkę z bułkami na obiad. †