Przeglądając wspomnienia, najważniejsze jest, by wyciągnąć właściwe wnioski.

    
    Nominacja biskupa Józefa Staniewskiego na arcybiskupa metropolitę mińsko-mohylewskiego
    Długo oczekiwana była wiadomość o powołaniu nowego arcybiskupa mińsko-mohylewskiego, a dla wiernych naszej diecezji wydarzenie to było podwójnie znaczące, ponieważ wybrany jest wychowankiem naszych ziem. Józef Staniewski pochodzi z tradycyjnej katolickiej rodziny z Zaniewicz, niedaleko Grodna. Od dawna wiadomo, że o powołanie do kapłaństwa dla wnuka dużo modliła się jego babcia Apollonia. Świadkowie tamtych czasów wielokrotnie wspominali, że starsza kobieta prosiła o modlitwę w tej intencji także wszystkich, którzy byli obok. Ścieżka życia prowadząca do kapłaństwa, a następnie hierarchiczny wzrost w Kościele ks. arcybiskupa Józefa Staniewskiego może być, przede wszystkim, przykładem modlitwy o powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego dla nas wszystkich. Grodzieńszczyzna jest bogata na ludzi wiary katolickiej. Każdy z nas ma w swojej rodzinie, wśród przyjaciół lub w środowisku edukacyjnym osobę wierzącą z Kościoła. I dlaczego by nie poświęcić za wybraną osobę odrobinę modlitwy lub całego Różańca – jak kto woli. Jak widać, regularna modlitwa z pewnością przyniesie owoce.†

   Odejście do Pana kapłana legendy o. Kazimierza Żylisa SJ
    Chociaż o. Kazimierz spędził ostatnie kilka lat przed śmiercią daleko od diecezji, rozpoczęte przez niego sprawy jeszcze długo będą miały oddźwzięk na naszych terenach. Będzie trwało duszpasterstwo więźniów, będzie trwało diecezjalne studio wideo, a samo imię legendarnego kapłana będzie długo żyło w pamięci nie tylko katolików, ale także niewierzących mieszkańców Grodzieńszczyzny. Wśród licznych zasług o. Kazimierza bardzo wyróżniała się jego niezachwiana postawa w głoszeniu Ewangelii, w głoszeniu prawdy. Jezuita niósł posługę w trudnych czasach sowieckiego ateizmu, dzielnie broniąc, a nawet ożywiając wiarę chrześcijańską. Za swoją działalność był prześladowany przez władze i przez tę samą władzę mógł być wielokrotnie wydalany z kraju, ale wytrwał. W mrocznych czasach o. Kazimierz był prawdziwym przewodnikiem światła, nigdy nie zgadzał się na dialog ze złem. Więc nawet w aktualnych czasach, gdy tak łatwo się pomylić, jego tak bliski i namacalny przykład będzie prawdziwym moralnym punktem orientacyjnym.
   
   
    Pożar w sanktuarium Matki Bożej Budsławskiej
    Wiadomość o pożarze w budsławskiej świątyni tak mocno wstrząsnęła krajem, że nie można go ominąć – dla każdej z diecezji jest to równoznacznie wielka strata. Prawdopodobnie dlatego, że w tym sanktuarium corocznie spotykały się ścieżki wszystkich katolików w kraju. Tutaj, jak nigdzie indziej, wierni mogli poczuć moc i wielkość jedności w Chrystusie. W wyniku katastrofy świątynia pozostała bez dachu, lecz nie bez opieki. Troska wiernych Białorusi o bazylikę przerodziła się w wielką falę solidarności. Dziesiątego dnia po pożarze darowizn zebrano ponad 440 tysięcy rubli białoruskich*. Nie wspominając już o tych ludziach, którzy zostawiając swoje obowiązki, codziennie gromadzili się w sanktuarium, aby udzielić niezbędnej pomocy. Znana jest prawda, że zaczynamy coś doceniać dopiero po utracie. Wierni Grodna doświadczyli jej osobiście, gdy płonęła katedra, a następnie w trakcie renowacji jej wnętrze zabłysnęło złoceniem zgodnie z na nowo przywróconym do życia planem budynku. Być może po odbudowie budsławskiej świątyni odkryjemy „złoto” i tam…
    * Na razie trwa zbiórka pieniędzy.
   
    Pielgrzymka z kopiami najbardziej czczonych wśród katolików ikon Matki Bożej
    Od Grodna rozpoczęła się i w Grodnie zakończyła się pielgrzymka kopii ikon Maryi z najsłynniejszych sanktuariów Białorusi: z Budsławia, Brasławia, Brześcia, Białynicz, Grodna, Gudogaju, Łogiszyna i Trokiel. Ich oryginały były niegdyś koronowane koronami papieskimi, co oznacza uznanie ich duchowego znaczenia na naszej ziemi i poza nią. Owoce zawierzenia kraju Matce Bożej w trudnych dla narodu czasach widoczne są na przykładzie sąsiedniej Polski. Św. Jan Paweł II oddał ten kraj opiece Matki Bożej w 1978 roku, gdy system komunistyczny uniemożliwiał rozwój duchowy Polakom. „Jakże bardzo pragnę zawierzyć Ci, o Matko, te wszystkie trudne sprawy społeczeństw, ustrojów i państw, które nie mogą być rozwiązane na drodze nienawiści, wojny i samozniszczenia, ale tylko na drodze pokoju, sprawiedliwości, poszanowania praw ludzi i narodów” – zauważył wówczas w akcie oddania Ojciec Święty. W ciągu dziesięciolecia narodowi polskiemu udało się wyrwać się z niewoli. Niech więc pielgrzymka, której celem było zjednoczenie narodu białoruskiego w trudnym czasie kryzysu społeczno-politycznego, zamieni się w podróż naszej codziennej modlitwy do serca Matki Bożej, aby prosić o tak potrzebne łaski dla nas wszystkich.
   
       
    Nowogródczyzna – kolejne środowisko duchowe diecezji
    Nowogródek i Wsielub znajdują się na odległości zaledwie 14 km, ale oprócz fizycznej bliskości, są blisko również duchowo. Ostatnio te miejscowości słyną z wielu różnych inicjatyw duchownych.
    W Nowogródku w ubiegłym roku rozpoczęła się „Szkoła biblijna”, a we Wsielubiu nastąpił boom na rekolekcje różnego tematu i festiwal uwielbienia „Novafest”. W „Szkole biblijnej” zajęcia odbywają się co drugi weekend każdego miesiąca przez cały rok. Podczas spotkań słuchacze uczą się poznawać Słowo Boże wraz ze specjalistami Pisma Świętego i tłumaczyć go, rozważać w grupach. We Wsielubiu z kolei można wybrać odpowiedni dla siebie czas i odpowiedni temat do pogłębiania. Różnorodność rekolekcji jest naprawdę imponująca: ćwiczenia duchowe dotyczące przebaczenia, rozpoznawania współczesnych ideałów, odkrywania kobiecości, właściwego podejścia do smartfonów, poznawania siebie itp. Gdy małe parafie tętnią życiem nie tylko dla lokalnych wiernych, ale także przyciągają katolików z całego kraju – to inspiruje. I daje to podstawę do refleksji: każdy z nas otrzymał od Boga dary duchowe, które można bez końca rozwijać w każdych warunkach.
   
    Świętowanie Dnia Osób Starszych
    Papież ustanowił w Kościele Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych. Obecnie obchodzony jest corocznie w czwartą niedzielę lipca z okazji liturgicznego wspomnienia św. Joachima i Anny, dziadka i babci Jezusa.
    W naszej diecezji pierwsze w historii świętowanie tego dnia nabrało szczególnego znaczenia w parafii w Żodziszkach, gdyż odbywało się w ramach festynu. Niech będzie to piękny początek nowej tradycji we wszystkich lokalnych wspólnotach katolickich. Stałym przypomnieniem, jak zauważył Ojciec Święty, że „dzięki starszym ludziom możemy zachować korzenie ludu, zdobyć doświadczenie wiary i docenić cenny dar starości”. I chociaż młodzi ludzie mają umysł pojętny do nowoczesnych technologii i możliwości, wszechświat zawsze będzie szukał mądrości u starszych ludzi.