Wielkimi krokami zbliża się czas zasłużonych wakacji. Chwila wolnego czasu, by nabrać oddechu i odpocząć od codziennych spraw i kłopotów, nauki i egzaminów, pracy i zabiegania, przyda się każdemu, gdyż każdy ma prawo na odpoczynek.

Na koniec maja dzwonek w szkołach obwieści wakacje. A więc dla dzieci zacznie się czas bez szkoły, nauki, książek, pracy domowej i dźwigania każdego ranka ciężkiego plecaka. Pewnie każde dziecko zgodzi się, że te prawie 90 dni bez nauki to chyba pomysł Pana Boga, który dobrze to sobie zaplanował, że po całorocznym wysiłku należy się im odpoczynek. Łatwo wtedy cytować słowa Jezusa z Ewangelii wg św. Marka: „Idźcie i odpocznijcie nieco” (por. Mk 6, 31). †

   Czas dla Boga
    Apostołowie, po trudzie ewangelizowania, wrócili do Jezusa i opowiadali o swoich osiągnięciach. Mimo entuzjazmu musieli wyglądać na zmęczonych, skoro Jezus odsyła ich, aby poszli odpocząć. Gdy dziecko wraca ostatniego dnia ze szkoły, niesie w ręku plon swojej rocznej pracy, wie też, że czeka je zasłużony odpoczynek.
    Eksplozja szczęścia wypełnia człowieka i niesie go w różne miejsca. W naszym środowisku najczęściej wyjeżdża się do dziadków na wieś, albo na działkę, bądź czasem w dalekie, ciepłe kraje, chociaż w dobie pandemii nie zawsze to może być możliwe. Różne mamy pomysły na wakacje. Wakacje to taki piękny czas mający jedną wadę – kiedyś muszą się skończyć. Wtedy wracamy do naszej codzienności, do szkoły, na uczelnię, do pracy, do różnych innych zajęć. Myślę, że warto już na samym początku wakacji sobie uświadomić, że nie jest to jednak czas bez Boga.
    Na czas wakacji nie zamyka się kościołów, nie zawiesza się sprawowania sakramentów. A więc tylko od każdego z nas zależy czy wakacje będą wypełnione Bogiem. Tak często powtarzamy, że nie mamy czasu na modlitwę, na lekturę Pisma Świętego, na Eucharystię – nawet niedzielną – ponieważ tyle pracy, obowiązków, zabiegania. Przed nami wakacje – czas wolniejszy, mniej zabiegany. Czy jednak będzie to także czas dla Boga i z Nim? Nie zostawiajmy Pana Boga na czas wakacji. Wręcz przeciwnie, jeszcze bardziej do Niego przylgnijmy. Znajdźmy chwilę na częstszą Eucharystię, modlitwę, lekturę Bożego Słowa.
   

Zabrać ze sobą Boga na wakacje, to na pewno rozmawiać z Nim na modlitwie każdego dnia, a także dziękować Mu za słońce, za piękno krajobrazu, który odkrywamy, za dobroć ludzi, której doświadczamy i za wiele chwil radości, które nas spotkają!

    Czas dziękczynienia
    W tym czasie w sposób szczególny uwielbiajmy Boga w pięknie stworzonego świata. Dziękujmy za tak wiele łask, jakich nieustannie nam udziela. Rozejrzyjmy się wokół siebie i zobaczmy piękne dzieła Boże. Możemy odpoczywać z Panem i przy Nim. Taki odpoczynek umocni nas duchowo.
    Wakacje, odpoczynek także są darem Pana. Niech więc będą przeżywane i wykorzystane jak dar, za który należy się wdzięczność. Dziękując stajemy się lepsi, radośniejsi, mniej pretensjonalni. Czasem chyba tak trudno dostrzec nam Boży dar. Czas wakacji może być wspaniałą okazją do tego, by uświadomić sobie, że wszystko jest łaską i za każdą trzeba podziękować.
    Wyjeżdżamy w różne piękne zakątki naszego kraju, odwiedzamy rozmaite miejsca, spotykamy wielu ludzi. Czy jednak, podziwiając to piękno, pamiętamy o Stwórcy wszystkiego? Trzeba nam może wyrobić w sobie pewną wrażliwość duchową, świadomość stwórczą. Ziemia dana nam jest przez Pana. To dla nas stworzył On ten piękny świat. A my czasem zachowujemy się tak, jakby wszystko nam się należało. Uczmy się wdzięczności!
   

Podczas wakacji należy pamiętać o spowiedzi, pierwszych piątkach miesiąca, chwili adoracji czy czytaniu Pisma Świętego.

    Czas spotkania
    Pan Bóg się nie narzuca, ale cierpliwie czeka na nasz krok. On wciąż jest i czuwa nad każdym człowiekiem. Tak wiele chce nam dać. Tak bardzo chce, byśmy byli szczęśliwi. Tylko On wie, co nam do tego szczęścia jest potrzebne i właśnie tym chce nas obdarzyć. A my? Chcemy żyć po swojemu: nie pytać Pana o Jego wolę, a ewentualnie prosić, by to On dostosował się do naszej.
    Podczas wakacji pamiętajmy, że On na nas czeka! Zróbmy jeden krok w Jego kierunku – niech nasze kościoły nie będą puste. Jezus nie chce być sam zamknięty w tabernakulum. On pragnie, by człowiek przyszedł, porozmawiał z Nim, trwał w Jego obecności. Chce, by Jego Słowo było żywe w naszym życiu. Sięgnijmy więc po nie i czytajmy, słuchajmy, rozważajmy. I nie mówmy, że nie mamy czasu.
    Obyśmy potrafili w każdym kolejnym dniu zbliżających się wakacji dostrzec skarb, jaki otrzymujemy od Boga. Starajmy się, aby tego skarbu nie zniszczyć i nie zapomnieć o Panu Bogu, który każdego dnia chce być z nami!