ГРОДНА
Нядзеля,
06 кастрычніка
2024 года
 

Варта быць добрым ужо цяпер!

На шляху да святасці

Як вернікі мы спадзяёмся, што ўваскрэснем пасля смерці. Але як? Што дазваляе нам перамагчы смерць?
Спачатку трэба выразна сказаць сабе: можам уваскрэснуць дзякуючы Езусу. Гэта Ён апраўдаў нас перад Богам і падрыхтаваў для нас вечнае жыццё. Збаўленне ўжо здзейснілася. Задача чалавека – толькі прыняць гэты дар. Але як яго прыняць? Тут адказ просты: чым больш у нас дабра, тым больш збаўлення.
    Шлях збаўлення – шлях пастаянна ўзнаўляемай вернасці дабру. Гэта адзіны спосаб прыняць дар уваскрасення ў сваім жыцці. Варта адзначыць, што збаўленне адбываецца на гэтым шляху, таму яно няспыннае, а самым важным элементам з’яўляецца вернасць. Вернасць дабру. Гаворка не пра нейкі аднаразовы акт прыняцця збаўлення. Але пра нешта большае – пра паслядоўнасць, рашучасць і трыванне ў добрым, пра злучэнне свайго жыцця з жыццём Езуса. Толькі з Ім дабро можа поўнасцю раскрыць усю сваю моц.
З Евангелля мы ведаем, што Хрыстос хадзіў па жыцці, робячы дабро (параўн. Дз 10, 38). Ён быў добрым Чалавекам, які вылечваў мноства хворых, дараваў грахі, навучаў, суцяшаў і ўваскрашаў. Ён быў добры, але ўсё ж Яго асудзілі і забілі, як злачынца. Можна сказаць, што гэта вялікая несправядлівасць! “Хадзячае дабро” прайграла, вісела на крыжы... Але аказалася, што Хрыстос уваскрос.
    “Справа не толькі ў тым, што Ён уваскрос як чалавек, але ў тым, што з уваскрасеннем чалавека выявіла сваю моц, сваю сілу дабро, якое гэты Чалавек сабою ўяўляў.
    Дабро нельга ўкрыжаваць, дабро нельга пакласці ў магілу. Дабро ўваскрасае”, – падкрэсліваў кс. Юзаф Цішнер.
    Такім чынам, адбылося нешта неверагоднае. Дабро, якое, па-людску гледзячы, прайграла, уваскрэсла з мёртвых, канчаткова перамагло! Свет перавярнуўся дагары нагамі. Аказалася, што існуе і іншая перспектыва, акрамя часовай, – перспектыва неўміручага дабра.
    Добры чалавек ніколі не памрэ. Пра гэта нам гаворыць урачыстасць Уваскрасення Пана, гэтую ж Добрую Навіну абвяшчае і Евангелле. Аднак мы павінны верыць у гэта, а паверыць ва ўваскрасенне Хрыста – значыць, у пэўнай ступені, паверыць таксама ў сябе. Не можна верыць у Хрыста, не верачы адначасова ў сябе. І не можна верыць у сябе, не верачы ў Хрыста. А што значыць верыць у сябе? Гэта значыць верыць у тое, што дабро, якое чалавек здзяйсняе ў жыцці, бессмяротнае дзякуючы Хрысту.
    Хрыстос кажа: яны могуць цябе забіць, але калі пойдзеш Маёй дарогай (дарогай вернасці дабру, якой Я сам ішоў), то ўваскрэснеш. Бог выйдзе за ўсе схемы, пераадолее ўсе межы – нават смерць, але выратуе тваё дабро. Не дазволіць яму знікнуць. Дабро павінна ў рэшце рэшт перамагчы.
    Аднак мы толькі людзі. І не бывае так, што мы альбо добрыя, альбо дрэнныя. Наш маральны стан часта больш складаны. Таму “ўваскрасенне – гэта не нешта, што наступіць пасля смерці чалавека. Уваскрасенне – гэта тое, што ўжо адбываецца, адбываецца цяпер. Колькі разоў у душы чалавека з попелу паўстае полымя добрага ўчынка, столькі ўваскрасенне паўтараецца ў жыцці кожнага чалавека” (кс. Юзаф Цішнер). Часам мы задаёмся пытаннем: ці варта быць добрым? Велікодныя святы – выдатны час, каб адказаць на яго.

Актуальны нумар

 

Каляндар 2022

Каляндар
«Слова Жыцця»
на 2022 год

Літургічны каляндар

green
Адзначаем імяніны:
Сёння ўспамінаем памерлых святароў:
Да канца года засталося дзён:  87

Чакаем Вашай падтрымкі

skarbonkaДарагія Чытачы!
Просім Вас аб дапамозе ў абвяшчэнні Добрай Навіны. Мы чакаем Вашых лістоў, артыкулаў, здымкаў і падтрымкі ў фінансаванні газеты. Як адна сям’я “Слова Жыцця” мы прагнем несці Божае слова, гаварыць аб Хрысце і Касцёле ўсё большай колькасці людзей у Беларусі і па-за яе межамі.