Mk 1, 14–20

ПGdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!”. Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: „Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi”. A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim. Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci.
    Zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi, poszli za Nim.†

Poznawać i kochać Boga
    Nauka o królestwie Bożym zajmuje centralne miejsce w nauczaniu Chrystusa. W osobie Jezusa Bóg przychodzi do ludzi i chce królować w ich życiu. Na tyle „bliskie jest królestwo Boże”, na ile Wszechmogący w Chrystusie zbliżył się do ludzkiego serca. Królestwo Boże posiada swoją specyfikę i różni się zdecydowanie od jakiegokolwiek ziemskiego królestwa. Jego wyjątkowość wyraża się w tym, że królestwo Pana ma przeniknąć do wnętrza człowieka, opanować jego myśli, uczucia i pragnienia, potrzeby, codzienne obowiązki. Oznacza to, że królestwo Boże musi najpierw zaistnieć w sercu człowieka, aby on przez całą wieczność mógł korzystać z jego duchowego bogactwa. Aby tak się stało konieczne jest nawrócenie osoby, które nie może dokonać się bez głębokiej wiary w Ewangelię. Konkretnym wyrazem obecności królestwa Bożego w sercu człowieka jest pójście za Chrystusem, stanie się Jego uczniem przez naśladowanie Jego postawy. Nie czekajmy na czas Wielkiego Postu czy Adwent. Nie zwlekajmy z naszym nawróceniem. Niech każdy nowy dzień, który daje nam Pan, będzie dla nas okazją, by zbliżyć się do Niego i jeszcze bardziej Go poznawać i kochać.
   Panie Jezu Chryste, spraw, aby każdy poranek przybliżał mnie jeszcze bardziej do Ciebie, ponieważ wtedy będę miał pewność, że nic mi nie grozi i że jestem w Twoich bezpiecznych dłoniach.