Papież Franciszek
   Czytając Księgę Rodzaju, odkrywamy jak Abraham żył modlitwą w nieustannej wierności temu Słowu, które regularnie pojawiało się na jego drodze. Możemy powiedzieć, że w życiu Abrahama wiara staje się historią. Co więcej Abraham swoim życiem i swoim przykładem uczy nas tej drogi, tego pielgrzymowania, na której wiara staje się historią. Uczmy się od Abrahama modlenia się z wiarą: słuchania Pana, podążania, prowadzenia dialogu aż po dyskusję, nie obawiajmy się dyskutowania z Bogiem, nawet powiedzenia czegoś, co mogłoby się wydawać herezją. Wiele razy słyszałem ludzi, którzy mi mówili: „Wiesz Ojcze, przydarzyło mi się coś takiego i pogniewałem się na Boga. – Miałeś odwagę pogniewać się na Boga? – Tak, pogniewałem się. – Jest to pewna forma modlitwy, bowiem tylko syn może pogniewać się na ojca, a następnie spotkać go na nowo”.
    Uczmy się od Abrahama słuchania, podążania, prowadzenia dialogu aż po dyskusję, lecz zawsze, będąc gotowymi na przyjęcie Słowa Bożego i wprowadzania go w życie. Nauczmy się rozmawiać z Bogiem, jak syn ze swoim ojcem. Słuchać Go, odpowiadać, dyskutować, lecz w sposób przejrzysty, jak syn z ojcem. Takiej modlitwy uczy nas Abraham.

Fragment przemówienia podczas audiencji generalnej w Watykanie, 03.06.2020

---

   Ks. bp Aleksander Kaszkiewicz
      Ojciec Święty Franciszek w ubiegłorocznym Liście do kapłanów z okazji 160. rocznicy śmierci św. Jana Marii Vianneya, pisze o tym, że każdy kapłan powinien nieustannie dbać o dwa zasadnicze powiązania swej tożsamości. Pierwszą i najważniejszą jest nasza osobista więź z Chrystusem. Za każdym razem, gdy kapłan oddala się od Jezusa, gdy zaniedbuje swoją relację z Nim, stopniowo gaśnie i obumiera zaangażowanie duszpasterskie. Podobnie jak lampa gaśnie, gdy zaczyna brakować w niej oliwy, tak życie duchowe kapłana gaśnie, jeśli nie trwa on w Chrystusie, jak latorośl w winnym krzewie.
    Drugą niezmiernie ważną więzią dla kapłańskiej tożsamości jest związek kapłana z ludem. Ojciec Święty przestrzega kapłanów i prosi, aby nie zamykali się w sobie czy w jakichś wąskich grupach, nie izolowali się od innych ludzi, kapłanów czy wspólnot. Kapłan ma nieustannie wychodzić do ludzi z przesłaniem Dobrej Nowiny, podobnie jak Chrystus był blisko wszystkich, a w sposób szczególny okazał tę bliskość, umierając za nas na krzyżu.