Papież Franciszek
   Jezus nie zaprasza nas do abstrakcyjnej miłości, eterycznej czy teoretycznej, zredagowanej na biurkach, do przemówień. Droga, którą nam proponuje jest tą, którą On sam przebył jako pierwszy, droga która sprawiła, że umiłował tych, którzy go zdradzali, niesprawiedliwie Go osądzili, tych, którzy go zabili. […] Jest to nakaz, który ma na celu czynną, bezinteresowną i nadzwyczajną życzliwość wobec tych, którzy nas skrzywdzili.
    Poprzez tę zachętę Jezus chce na zawsze położyć kres powszechnej praktyce – zarówno wczoraj jak i dziś – bycia chrześcijanami i zarazem życia według prawa odwetu. Nie można myśleć o przyszłości, budować państwa, społeczeństwa opartego na „sprawiedliwości” przemocy. Nie mogę podążać za Jezusem, jeśli system, który promuję i którym żyję, to „oko za oko, ząb za ząb”.
    „Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie!” (Łk 6, 31) – co oznacza miłować się nawzajem, pomagać i pożyczać, nie oczekując niczego w zamian. […] Chodzi o postawę, która nie jest postawą ludzi słabych, ale silnych, postawą mężczyzn i kobiet, którzy odkrywają, że by czuć się ważnym nie jest konieczne znęcanie się, poniżanie lub uciskanie – wręcz przeciwnie. Taka postawa jest proroczą siłą, której nauczył nas sam Jezus Chrystus, […] wskazując, że właściwą drogą jest służba.

---

   Ks. bp Aleksander Kaszkiewicz
      Czcigodni Bracia Kapłani i Ojcowie Zakonni, wielebne Osoby Konsekrowane i drodzy Katecheci Świeccy! Kieruję do Was słowa uznania i wdzięczności za gorliwość i zaangażowanie, z którymi realizujecie na co dzień misję katechizacji młodego pokolenia. Jest to zadanie o szczególnym znaczeniu, wymagające od katechety nie tylko wielkiego wysiłku intelektualnego, zdolności twórczych i pedagogicznych, lecz przede wszystkim żywej wiary, głębokiego życia modlitwy, prawdziwej i bezinteresownej miłości do katechizowanych oraz troski o ich dobro duchowe...
    Kochane Dzieci i Droga Młodzieży! Życzę Wam, abyście z jeszcze większym zapałem i przekonaniem uczęszczali na lekcje religii. Niech poznawanie Jezusa Chrystusa i Jego zbawczej nauki będzie prawdziwą potrzebą serca, a zarazem największą radością. […] Niech ziarno wiary zasiane w Waszych młodych sercach na katechezie, wydaje jak najwspanialsze plony przez całe życie.