Żyć Ewangelią
Pierwszy Synod Diecezji Grodzieńskiej

Ochrona zabytków sakralnych jest obowiązkiem zarówno całej diecezji, jak i poszczególnych parafii, osób duchownych i świeckich. Polega na trosce o stan pomników religijnych, a także na budzeniu świadomości społecznej o ich niepowtarzalnej wartości.
    Przedmiotem dyskusji Komisji ds. Dziedzictwa Kościoła Grodzieńskiego i Budownictwa Sakralnego są wartości religijne, historyczne, patriotyczne, naukowe i artystyczne diecezji grodzieńskiej. Składają się na nie świątynie, ich otoczenie, cmentarze, a także ruchome i nieruchome przedmioty służące kultowi religijnemu. ✝︎

Członkowie komisji podkreślają, że Kościół grodzieński powinien pielęgnować lokalne tradycje religijne i dorobek kulturowy, pamiętając o specyfice wybranego regionu, a zwłaszcza o jego różnorodności etnicznej, narodowej i religijnej.
    Podczas obrad synodalnych podkreśla się konieczność kontynuowania inwentaryzacji tablic pamiątkowych i pomników umieszczonych w ostatnim czasie w kościołach lub w ich pobliżu. Zaleca się także prowadzenie kronik parafialnych. Stanowią one historyczne zaplecze każdej wspólnoty parafialnej i mogą się stać cenną księgą dla następnych pokoleń.
    W związku z dostosowywaniem wnętrz sakralnych do wymogów nowych przepisów liturgicznych należy zadbać, by z tego powodu nie poniosły szkody dzieła sztuki. Wszelkie więc zamierzone prace przy zabytkowych obiektach wymagają opinii Komisji Diecezjalnego Biura Budowlanego, a także zezwolenia biskupa oraz konserwatora zabytków. Częściowo zniszczone i nieużytkowane dzieła sztuki kościelnej postanowiono przekazać w depozyt Muzeum Diecezjalnego, powstającego przy pobrygidzkim klasztorze w Grodnie.
    Warto, by Kościół z wielkim szacunkiem przechowywał i udostępniał zabytki jako historyczne, kulturowe i artystyczne dziedzictwo, a zarazem świadectwo pobożności wiernych. Świątynie powinny być otwarte dla zwiedzających, jednak od gości oczekuje się zachowania należytego szacunku do świętego miejsca.
    Módlmy się, by dzięki trosce o dziedzictwo Kościoła grodzieńskiego członków komisji, a także wszystkich nieobojętnych diecezjan, udało się uchronić od zniszczenia i zapomnienia bogaty dorobek przodków.