Дыяцэзiяльныя Днi Моладзi 2019

З 6 па 8 мая ў парафіі св. Тэрэзы Авільскай у Шчучыне праходзілі 26-ыя Дыяцэзіяльныя дні моладзі. Дэвізaм сёлетняй сустрэчы сталі словы: “Па прыкладзе Марыі буду служыць Пану”. Гэтыя словы працягвалі тэму Сусветных дзён моладзі, якія ў студзені прайшлі ў Панаме пад дэвізам “Вось я, слуга Пана, няхай мне станецца паводле твайго слова” (Лк 1, 38).

Ахвяруючы, атрымліваеш
    Моладзевая сустрэча сабрала больш за тысячу чалавек з розных парафій Гродзенскай дыяцэзіі, а таксама з Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі. Хлопцам і дзяўчатам спадарожнічaлі іх душпастыры, манаскія сёстры і катэхеты. Каб стала магчымым размяшчэнне і забеспячэнне ўдзельнікаў усім неабходным, спатрэбілася дапамога 60-ці валанцёраў і 230-ці сямей з горада і прылягаючых вёсак, якія згадзіліся размясціць у сябе на начлег маладых вернікаў. †

Вядома, арганізацыя і правядзенне такога маштабнага мерапрыемства патрабуе сур’ёзнасці і дакладнага размеркавання абавязкаў. Хтосьці з валанцёраў адказваў за медыцынскую службу, хтосьці – за ахову тэрыторыі, іншыя памагатыя рэгулявалі рух падчас выдачы пасілкаў. Калі камусьці з валанцёраў трэба было адлучыцца, ён павінен быў знайсці сабе замену на гэты час. Пакідаць свой пост пустуючым нельга. Раптам спатрэбіцца каму-небудзь памераць ціск?
    “Я мела 2 функцыі: распаўсюджванне інфармацыі пра ДДМ у інтэрнэце і рэгістрацыю ўдзельнікаў у дзень прыезду. Адзначала прыбыўшыя парафіі і выдавала кожнаму маладзёну адмысловыя атрыбуты. Пасля прыстаўляла да групы вернікаў іншага памагатага, які павінен быў правесці іх да месца начлегу. Часам расло напружанне з-за таго, што збіралася вялікая колькасць людзей і не хапала рук, каб заняцца ўсімі. Аднак згуртаванасць валанцёраў дапамагла справіцца”, – распавядае Марыя Маёрава.
    Сям’я Гурскіх была адной з тых, што гасцілі ў сябе маладзёнаў. Размовы пра тое, браць ці не браць на начлег, у гаспадароў нават не вялося. Адразу вырашалі, колькі маладых людзей будуць прымаць. У выніку ў сям’і спыніліся 6 хлопцаў. “Мы маем траіх дзяцей, якія ўжо паспелі пабываць на ДДМ у Смаргоні, Гродне, Мастах. Імі жа там таксама хтосьці апекаваўся, – заўважае спадарыня Ірына. – Наша сям’я старалася прыняць гасцей на годным узроўні. Задзейнічаны быў кожны член сям’і. Малодшая дачка прыбіралася ў хаце перад прыездам маладых людзей. Муж ездзіў начаваць да сваёй матулі, каб было дзе размясціць усіх хлопцаў. Аднак спецыяльна вяртаўся штодня, каб напячы бліноў і падвезці іх да касцёла. Нават бабуля, якая мае ўжо 90 гадоў, была пры справе – абірала бульбу для вячэры”.
    Спадарыня Ірына адзначае, што хлопцы трапіліся слаўныя – шчырыя і набожныя. Дзяліліся, што з-за надвор’я давялося парадкам памёрзнуць, але яны ані разу не пашкадавалі, што прыехалі на Дні моладзі. “Адзін з хлопцаў патэлефанаваў нам пасля вяртання дадому, каб яшчэ раз падзякаваць за гасціннасць. Дробязь, а прыемна”, – дадае жанчына.
   
    У імкненні да духоўнага ўдасканалення
    Зразумела, галоўным у моладзевай сустрэчы з’яўляецца рэлігійны складнік. Вернікі прыязджаюць, каб у першую чаргу стаць бліжэй да Бога, узбагаціцца духоўна, абмяняцца думкамі і перажываннямі з тымі, хто раздзяляе такія ж погляды на жыццё. Таму нікога не хвалюе, што, магчыма, прыйдзецца мокнуць пад дажджом або начаваць у цеснаце. Перадусім, хочацца наталіць прагненні душы.
    “ДДМ сталі для мяне часам, калі можна вырвацца з паўсядзённай мітусні, засяродзіцца на сапраўды істотных рэчах. Падчас сёлетняй сустрэчы мы шмат разважалі пра служэнне Богу і бліжнім, – распавядае Яўген Мозер. – Я нанова ўсвядоміў, што вельмі важную ролю ў жыцці хрысціяніна адыгрывае міласэрнасць, дабрачыннасць. Нават калі твая ахвяра невялікая, яна можа вельмі дапамагчы камусьці. Таксама, як з невялічкага гарчычнага зерня вырастае вялікае дрэва. Разам з тым, вярнуўся дадому з думкай, што нам часта не хапае адвагі. Мала рашучасці не толькі ў вялікіх справах, абвяшчэнні Евангелля, але і ў дробных: самому прапанаваць дапамогу сябру, даслухаць да канца просьбу валацугі на вуліцы замест таго, каб паскорыць крок… Ёсць аб чым паразважаць да наступнай моладзевай сустрэчы”.
   
    Па прыкладзе піярскай духоўнасці
    Сёлетнія Дыяцэзіяльныя дні моладзі праходзілі ў парафіі айцоў піяраў, якія першасным заданнем лічаць клопат і выхаванне ў набожнасці дзяцей і моладзі. Заснавальнікам Ордэна Пабожных Школ з’яўляецца св. Юзаф Каласанс, які адкрыў першую бясплатную і агульнадаступную пачатковую школу ў Еўропе, дбаў пра духоўнае ўзрастанне выхаванцаў і акцэнтаваў увагу на важнасці фармацыі бацькоў.
    Дзейнасць айцоў піяраў служыць добрым прыкладам таго, як быць на адной хвалі з моладдзю. Манахі ў Шчучыне ладзяць для маладых людзей дні духоўных сустрэч, “Канікулы з Богам”, “касцёльныя лінейкі”, пілігрымкі на веласіпедах, інтэграцыйныя выезды, балі з нагоды Дня св. Каласанса, акцыі накшталт “Таемны Санта” да Раства і інш.
    “Крыху пазнаёміць моладзь з піярскай духоўнасцю пастараліся і падчас ДДМ, – адзначае а. Віталь Слука SP. – Маліліся Вяночкам Дванаццаці Зорак, складзеным нашым заснавальнікам, распавядалі пра служэнне ордэна падчас адной з катэхез. Перадусім імкнуліся, каб моладзь адчувала сябе тут камфортна, як дома. Ці не ў гэтым галоўная праява нашай харызмы?”. А. Віталь упэўнены, што падобныя моладзевыя сустрэчы здольны распаліць любоў хлопцаў і дзяўчат да Бога, а тым самым – да бліжняга. Паводле слоў манаха, тут маладзёны сустракаюць шматлікіх аднадумцаў і тым самым пачынаюць адчуваць гонар ад прыналежнасці да хрысціянскай супольнасці. “Аднак галоўнае – гэта тое, што ДДМ з’яўляюцца магчымасцю стаць сведкам моцы маладога Касцёла”, – падсумоўвае а. Віталь.