Kiedy Jezus przyszedł do Nazaretu, przemówił do ludu w synagodze: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście”. A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym łaski słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: „Czy nie jest to syn Józefa?”. Wtedy rzekł do nich: „Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu, w swojej ojczyźnie, tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum”. I dodał: „Zaprawdę, powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman”. Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwawszy się z miejsc, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na urwisko góry, na której zbudowane było ich miasto, aby Go strącić. On jednak, przeszedłszy pośród nich, oddalił się.†

Prawa droga
    Przytoczony fragment Ewangelii uświadamia nam, że są dwa szlaki, którymi może kroczyć człowiek. Jedna droga to ta, gdzie na margines zostaje zepchnięta nauka Pana Jezusa, budowana na przykazaniu miłości i miłosierdzia. Druga natomiast prowadzi prosto do Boga, jest naznaczona miłością i ufnym podążaniem za Chrystusem. Człowiek, obierający ten szlak, pragnie przybliżać współczesnemu światu naukę Zbawiciela, swoim życiem świadczyć o Jego wielkości i miłosierdziu, innych prowadzić do Wszechmocnego.
    Wybór drogi należy do nas. Bóg nigdy nikogo nie zmusza. Szanuje ludzką wolność, pozostawia człowiekowi prawo wyboru. Warto jednak pamiętać, że „wolą naszego Ojca jest, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (l Tm 2, 4).
   

● Jaką drogą podążam do Wszechmocnego? ● Czy służę bliźnim przykładem miłości i miłosierdzia Boga?