Касцёл св. Яўхіма ў Клюшчанах (дэканат Астравец) перажыў 2 сусветныя вайны, а таксама перыяд рэлігійных ганенняў. Святыня, грунтоўна адноўленая некалькі гадоў таму, была дашчэнту знішчана падчас пажару 6 чэрвеня 2017 года. Мясцовыя парафіяне пазбавіліся месца малітвы, дзе “сэрца цешылася, а душа адпачывала”.

Вялікая страта
    Сёння там, дзе калісьці стаяў старажытны драўляны касцёл, што захапляў сваім знешнім выглядам, віднеецца яго разбураны фундамент. Падчас пажару была знішчана ўся маёмасць святыні, у тым ліку 2 старажытныя абразы: Маці Божай Чанстахоўскай і св. Юрыя, мучаніка. Багатую гісторыю касцёла, які цяпер можна ўбачыць толькі на памятных здымках з прыватных архіваў, жыхарам і гасцям Клюшчанаў прыгадвае абгарэлы місійны крыж. †

“Кожны раз, калі праходжу міма таго месца, дзе калісьці стаяў касцёл, адчуваю смутак і жаль. Клапаціліся пра яго, як пра ўласны дом, а можа, нават больш... Гэта вялікая страта для нас і вялікі боль, – адзначае Галіна Пецюлевіч, старшыня парафіяльнай рады. – Заўсёды з ахвотай ішлі ў святыню на малітву, паколькі для ўсіх парафіян гэта было асаблівае месца. Менавіта там мы супольна ўдзельнічалі ў Эўхарыстыі, пасля чаго абгаворвалі бягучыя справы, што датычылі вёскі і ваколіц”.
   
    Не апускаючы рукі
    Пасля пажару вернікі перажылі шок, аднак смела і пакорна прынялі гэтае выпрабаванне. “Спачатку з’явілася думка, каб на старым фундаменце ўзвесці такі самы касцёл, – распавядае пробашч парафіі кс. Анатоль Захарэўскі. – Аднак паўсталі пытанні: за якія грошы і для каго? З года ў год колькасць парафіян памяншаецца... Старэйшае пакаленне паволі адыходзіць у вечнасць, моладзь выязджае ў вялікія гарады. Пасля таго, як мы грунтоўна абмеркавалі сітуацыю і абмалілі яе, спыніліся на тым, каб аднавіць старую плябанію, зрабіўшы з яе капліцу”.
    На дапамогу нешматлікай супольнасці вернікаў, якая сёння налічвае каля 140 асоб, прыйшлі католікі з усёй Гродзенскай дыяцэзіі: перадавалі матэрыяльныя ахвяраванні, а таксама некаторыя літургічныя прылады. “Мы сустрэліся з вялікім разуменнем і незвычайнай зычлівасцю многіх людзей, якія працягнулі нам руку дапамогі, а таксама падтрымалі малітоўна. Дзякуючы гэтаму маем сёння прыгожую капліцу, дом, дзе пасяліўся Пан”, – адзначае кс. Анатоль.
   

У клюшчанскай парафіі служыў кс. Канстанцін Стэповіч (паэтычны псеўданім – Казімір Сваяк). Святар арганізаваў пры касцёле парафіяльны хор, у якім сам іграў на скрыпцы і спяваў. У мясцовай святыні ў 1915 годзе ён прамовіў адно са сваіх першых казанняў на беларускай мове, што ў той час было ў навінку. Таксама дзякуючы намаганням святара ў наваколлі паўстала некалькіх школ з беларускай мовай навучання. У парафіі нёс служэнне яшчэ адзін святар-паэт кс. Ян Семашкевіч (паэтычны псеўданім – Ян Кабыліна), святар-кампазітар кс. Галіч Сілінскі, а таксама кс. Адам Вайцяхоўскі, якога яшчэ пры жыцці называлі святым. Маючы медыцынскую адукацыю, святар лячыў цяжкахворых людзей. Залатымі літарамі ў гісторыі парафіі запісана імя кс. Юзафа Бародзіча. Ён пабудаваў плябанію, што зараз служыць капліцай, і змяніў знешні выгляд тагачаснай святыні. Пяру ксяндза належыць біяграфічная кніга “На возе і пад возам”.

    Святар дадае, што мясцовыя вернікі ў меру сваіх магчымасцей аказваюць усякую дапамогу. Не засталіся абыякавымі і людзі, якія паходзяць з Клюшчанаў, а сёння жывуць у вялікіх гарадах ці за мяжой: у Літве, Латвіі. “Усіх аб’яднала адна ідэя – стварэнне новага месца малітвы, дзе будзе збірацца жывая супольнасць вернікаў”, – тлумачыць мясцовы пробашч.
    На сёння плябанія адноўлена не толькі ўнутры, але і звонку. Тры пакоі злучаны ў адзін, заменены вокны і дзверы, пастаўлены новыя лаўкі. У новай каплічцы ўжо ёсць 2 алтары: галоўны ў гонар св. Яўхіма, заступніка парафіі, а таксама бакавы ў гонар Маці Божай Чанстахоўскай, культ якой здаўна распаўсюджаны сярод мясцовых вернікаў.
   
    З верай гледзячы ў будучыню
    Вызначаны ўжо планы на бліжэйшыя гады: трэба ўзнесці над будынкам вежы з крыжом і ўпарадкаваць прылягаючую тэрыторыю. На месцы знішчанай пажарам святыні мясцовыя вернікі хочуць паставіць новы крыж разам з памятнай табліцай, дзе будзе змешчана гістарычная інфармацыя пра старажытны касцёл.
    “Цешыць, што парафіяне надалей збіраюцца на сумеснай малітве, – зазначае кс. Анатоль. – Мы стараемся будаваць тут супольнасць, якая грунтуецца на веры і любові, якая з’яўляецца адным цэлым, аб чым так моцна прасіў Езус. Цэлебруючы Эўхарыстыю, я заўсёды прашу аб гэтай еднасці, аб любові, аб тым, каб у кожным сэрцы Бог здзейсніў цуд злучэння з Сабой”.
    Вернікі клюшчанскай парафіі вельмі ўдзячны кс. б-пу Аляксандру Кашкевічу за духоўную падтрымку, выказаную ў лісце, скіраваным ім непасрэдна пасля пажару, а таксама за зычлівасць, чуласць і дабрыню сэрца. Складаюць таксама словы ўдзячнасці ўсім людзям добрай волі, якія працягнулі ім сваю дапаможную далонь.
    “Калi церпiць адзін член, церпяць з ім усе члены” (1 Кар 12, 26), паколькі Касцёл з’яўляецца вялікай сям’ёй Божых дзяцей. У гэтым на ўласным прыкладзе пераканаліся вернікі парафіі св. Яўхіма ў Клюшчанах, якія нястомна памятаюць у малітве пра сваіх дабрадзеяў і ахвяравальнікаў.