Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i Trachonitydy, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni. Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów, jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: „Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! Każda dolina zostanie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte staną się prostymi, a wyboiste drogami gładkimi! I wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże”. †

Nawróćmy się
   Nasze życie nieraz jest podobne do krętej drogi. Zdarza się, że jedną rękę wyciągamy do Pana, a drugą do Jego nieprzyjaciela; jedną połowę serca ofiarujemy Wszechmocnemu, a drugą pozostawiamy dla siebie; jeden krok stawiamy ku Zbawicielowi, a dwa kolejne w odwrotnym kierunku... Potop zła zalał nasz chrześcijański świat, oddzielając stworzenie od Stwórcy. Jednak Niebieski Ojciec czeka na całe serce, na podanie Mu obu rąk. Pragnie, byśmy szli do Niego prostą drogą, byśmy byli „czystymi i bez zarzutu” w dniu narodzin Jego Syna.
    Kościół napomina nas słowami św. Jana Chrzciciela, który zachęcał ludzi do prostowania ścieżek swojego życia. Nie chodzi o szosy i magistrale, lecz o skamieniałe serca; nie chodzi o wyboje na drogach, lecz o puste dusze; nie chodzi o rogatki spowalniające ruch, lecz o grzechy zamykające tory do Wszechmocnego.
    Pamiętajmy, że bez Boga do serca nigdy nie przyjdzie Boże Narodzenie! Przygotujmy więc drogę Panu do naszej duszy i naszego domu, a wówczas ujrzymy Zbawienie.
   

● Chryste, spraw, aby moje serce było całe stworzone dla Ciebie. Coraz bardziej się przekonuję, że moje zbawienie jest tylko w Tobie, od Ciebie pochodzi wszelka łaska i moc! Ty jesteś moją jedyną ostoją!