“Jeśli nie stoi na przeszkodzie poważna racja, kościół, w którym jest przechowywana Najświętsza Eucharystia, powinien być otwarty dla wiernych przynajmniej przez kilka godzin dziennie, aby mogli się modlić przed Najświętszym Sakramentem” (kan. 937 Kodeksu Prawa Kanonicznego). Inaczej mówiąc, jeśli ludzie czują potrzebę modlitwy przed Najświętszym Sakramentem, w świątyni powinny zostać stworzone odpowiednie do tego warunki. Trzeba wybrać należyte miejsce, zapewniając Hostii bezpieczeństwo. †

Dalej w KPK czytamy: „Zaleca się, ażeby w tych kościołach i kaplicach organizowano corocznie uroczyste wystawienie Najświętszego Sakramentu przez odpowiedni czas, choćby z przerwami, aby miejscowa wspólnota głębiej rozważała i adorowała tajemnicę eucharystyczną. Jednakże tego rodzaju wystawienie ma być tylko wtedy, gdy przewiduje się odpowiedni udział wiernych, i przy zachowaniu ustanowionych norm” (kan. 942).
   Faktycznie, kapłan może zostawić wiernych na samodzielnej modlitwie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, jednak jeśli rozumie, że w adoracji weźmie udział niewiele osób i wystawione Ciało Jezusa Chrystusa może pozostać bez uczestników czuwania, w ogóle nie powinien rozpoczynać adorację lub zakończyć ją od razu po wyjściu wiernych ze świątyni. Hostia nie może pozostawać wystawiona w pustym kościele.