Czy ma prawo i czy powinien Kościół wtrącać się do osobistego życia człowieka, nawet jeśli nie dotyczy to aspektów duchowych?

Кościół wędruje wspólnie z całą ludzkością drogami historii. Znajduje się w świecie, choć nie jest ze świata (por. J 17, 14-16), i jest powołany do służby jemu, podążając za swoim wewnętrznym powołaniem.
    Co się tyczy Kościoła rzymsko-katolickiego, ma on charakter apolityczny. Kościół to rodzina Boża i dzięki chrztu należą do niego osoby o różnych poglądach. Zadanie Kościoła polega na głoszeniu Dobrej Nowiny i prowadzeniu ludu Bożego do życia wiecznego. Realizując misję głoszenia Ewangelii, Kościół w imię Chrystusa nie narzuca, tylko przypomina człowiekowi o jego godności osobistej i powołaniu do jedności we wspólnocie. Uczy człowieka potrzeby sprawiedliwości i pokoju, odpowiadających Bożej mądrości. Kościół ma prawo do bycia dla wiernych nauczycielem prawd wiary, ale nie tylko dogmatycznych, lecz także moralnych, wynikających z samej natury ludzkiej oraz z Ewangelii, słowa której są przeznaczone nie tylko do słuchania, lecz także do spełniania (por. Mt 7, 24; Łk 6, 46-47; J 14, 21.23-24; Jk 1, 22). †

Dla Kościoła nauka społeczna nie jest pewnym przywilejem, wyjątkiem czy troską o własny pożytek albo mieszaniem się do cudzych spraw. Kościół ma prawo do ewangelizacji sfery społecznej, czyli głoszenia Ewangelii w trudnym świecie konsumpcji, pracy, przedsiębiorstwa, finansów, handlu, polityki, prawa, kultury, stosunków społecznych, w których żyje człowiek – członek Kościoła. To prawo jednocześnie jest obowiązkiem, ponieważ Kościół nie może się go wyrzec, nie zdradzając samego siebie i nie podważając wierności Chrystusowi: „Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!” (1 Kor 9, 16). Przestroga, którą św. Paweł kieruje do siebie, jest odbierana w sumieniu Kościoła jako wezwanie do przejścia przez wszelkie możliwe drogi ewangelizacji: nie tylko te, które prowadzą do sumienia poszczególnej osoby, lecz również te, które są skierowane do instytucji społecznych. Z jednej strony nie da się ograniczyć religii do życia prywatnego, z drugiej natomiast nie jest możliwy odbiór chrześcijańskiej nowiny jako proroctwa o wyłącznie pozaziemskim zbawieniu, które nie potrafi oświecić naszego życia na ziemi. Zadanie Kościoła polega na tym, by zawsze i wszędzie głosić zasady moralne, w tym też te, które należą do porządku społecznego, w ten sposób oceniając wszelką ludzką sprawę, jeśli wymagają tego podstawowe prawa osoby i zbawienie dusz. Kościół uczy i ocenia uczynki zgodnie z Ewangelią, ale nigdy niczego nie narzuca. Bóg stworzył człowieka jako istotę wolną. Ważne tu jest zrozumienie różnicy: czym jest wolność, a czym pozwolenie sobie na wszystko.