Да Сусветнага дня хворага

Здаецца, звычайны дом, зялёны лужок, кветкі… і дзіцячая далонь. Усё было б так проста, калі б не было так складана. Гэтую карціну намалявала Даша Кавалеўская, якая ўжо на працягу 9-ці месяцаў знаходзіцца ў рэанімацыі Гродзенскай абласной дзіцячай клінічнай бальніцы. Маленькая рука нібы адбілася на нябачнай бальнічнай шыбе, што аддзяляе дзіця ад бацькоў. Але кожны з Вас можа дакрануцца да далоні дзяўчынкі і зрабіць так, каб яна хутчэй вярнулася дадому.

Спярша думалі, “раздыхаецца”
   Бяда прыйшла ў дом Казіміра і Вікторыі Кавалеўскіх з Гродна неспадзявана. “Як і належыць, у 9-месячным узросце мы з Дашай пайшлі на агляд да ўрачоў, – успамінае мама 2-гадовай дзяўчынкі. – Мяне непакоіла, што дачка моцна кашляла. Нас паклалі ў бальніцу з дыягназам «пнеўманія». Месяц – у бальніцы, нядзелю – дома. І так па крузе, ажно пакуль не паставілі канчатковы дыягназ – «спінальная аміатрафія Вердніга-Гофмана»”. †

Спінальная аміатрафія Вердніга-Гофмана лічыцца распаўсюджаным генетычным захворваннем, нават нягледзячы на тое, што сустракаецца вельмі рэдка (прыкладна 1 выпадак на 10 тысяч навароджаных). Дзеці з такім дыягназам маюць цяжкасці з дыханнем, смактаннем і глытаннем, не трымаюць галаву, не сядзяць самастойна. Хвароба наследуецца па аўтасомна-рэцэсіўнаму тыпу. Гэта значыць, што абодва з бацькоў з’яўляюцца носьбітамі паталагічнага гена, аднак у іх захворванне ніяк не праяўляецца.
    У такім выпадку верагоднасць нараджэння немаўляці з дадзеным парушэннем складае 25%.
    Але калі казаць увогуле пра носьбітаў, то кожны 50-ты чалавек мае гэты паталагічны ген.

Дзяўчынку паклалі ў рэанімацыю і падключылі да апарата штучнай вентыляцыі лёгкіх. “Ён дапамагае нашай дачцэ дыхаць, – гаворыць Вікторыя. – Спярша думалі, пры дапамозе медыцынскага абсталявання Даша «раздыхаецца». Аднак цуд не здарыўся…”.
    Дзяўчынка так і жыве ў рэанімацыі з мая мінулага года – яна не можа быць адключана ад апарата. Бацькі літаральна разрываюцца паміж домам і бальніцай. Іх штодзённыя сустрэчы доўжацца 2 га- дзіны: такі парадак. “Гэта нібыта аддаць сваё дзіця кудысьці і прыходзіць да яго толькі на непрацяглы час. Прыходзіць з думкай, што хутка ізноў трэба будзе расстацца… Я вельмі хачу, каб Даша, як і раней, была з намі побач”, – шэпча мама дзяўчынкі і не стрымлівае горкіх слёз.
   
    Прагрэс магчымы!
    Штотыдзень дзяўчынку наведвае псіхолаг, праводзіць з ёй у ігравой форме заняткі на вывучэнне колераў, форм. “Мы лепім, малюем пальчыкамі, што вельмі падабаецца Дашы. Яна шмат усміхаецца, з задавальненнем і лёгкасцю ідзе на кантакт, – распавядае Марыя Бразінская, псіхолаг Гродзенскага дзіцячага хоспіса. – Дзяўчынка атрымлівае належную ўвагу ад медперсанала, але, вядома, гэта непараўнальна з тым, што можаш атрымаць дома. Там, у адрозненне ад рэанімацыі, не прывязаны да ложка. Побач бацькі... Дома дзіця жыве ў спакоі, пад апекай і клопатам мамы і таты, што мае аздараўленчую моц”.
    Псіхолаг прыгадвае падобны выпадак, калі ў мінулым годзе гродзенцы збіралі сродкі на апарат штучнай вентыляцыі лёгкіх для 3-гадовай Машы Кара. Па сёння спецыяліст прадаўжае наведваць дзяўчынку і праводзіць з ёй развіваючыя заняткі. “Пасля пераезду дамоў Маша моцна змянілася. Дзяўчынка прыбавіла ў вазе, стала актыўнай, камунікабельнай, – гаворыць псіхолаг. – Калі яшчэ адносна нядаўна яна была плаксівая, нічога не хацела, то сёлета – шчаслівая, у прыгожай сукенцы ў акружэнні бацькоў расказвала перад навагодняй елкай верш. Глядзіш на гэты прагрэс і адчуваеш, што дзесьці пад сэрцам нібы адлягло”.
    Зараз бацькі падключаюць Машу да апарата штучнай вентыляцыі лёгкіх прыкладна на 2 гадзіны ў дзень або на ноч, а могуць і ўвогуле не падключаць. Стан дзяўчынкі значна палепшыўся. “Нездарма ж кажуць, што дома сцены лечаць”, – падкрэслівае псіхолаг.
    Такая пазітыўная дынаміка верагодная і ў выпадку з Дашай. Для гэтага неабходна толькі ўстанавіць апарат дома…
   
    Сумеснымі намаганнямі
    Апарат штучнай вентыляцыі лёгкіх сёння каштуе 15 тысяч еўра. Вядома, для простай маладой сям’і аператара жывёлагадоўчых комплексаў і механізаваных ферм і маці ў водпуску па доглядзе за дзіцём такая грашовая сума непад’ёмная. Збор сродкаў адкрыў Гродзенскі дзіцячы хоспіс, пад апекай якога знаходзіцца Даша.
    “За 10 гадоў я не памятаю такога дзіцяці, – адзначае Вольга Вялічка, дырэктар Гродзенскага дзіцячага хоспіса. – Яна жыве ў пастаянным стрэсе! Пасля кожнага візіту бацькоў эмацыянальнасць дзяўчынкі скача. Гэта адбіваецца і на дыханні: падае сатурацыя (насычэне крыві вуглякіслым газам, – заўв. аўт.). Гісторыя падобная да галоднага, якому паказалі каравай і адшчапілі толькі крышынку. Няправільна, каб дзіця так мучылася”.
    Дырэктар хоспіса, якая штодня сутыкаецца з людскімі няшчасцямі, лічыць, што ў цывілізаваным хрысціянскім грамадстве павінна быць нормай: “здарылася бяда – людзі сабраліся, дапамаглі”. Дзякуючы ахвярнасці нераўнадушных сэрцаў у свеце і адбываюцца маленькія цуды – сумеснымі намаганнямі палягчаюцца пакуты, ратуюцца жыцці.
   
    “Каб дапамагчы сям’і, нашы валанцёры раздаюць улёткі на вуліцах горада, змяшчаюць інфармацыю ў сацыяльных сетках, – распавядае Вольга. – Каля 2-ух тысяч даляраў сабралі вернікі ў гродзенскай катэдральнай парафіі св. Фраaнцішка Ксаверыя. На працягу 2-ух тыдняў у касцёле стаяла скрыня для ахвяраванняў. Праблема сям’і Кавалеўскіх таксама аб’яднала бацькоў у нашым клубе, які дзейнічае пры хоспісе. З выставай рукадзельных вырабаў, якія бацькі майстравалі разам са сваімі дзецьмі, мы выязджалі на прадпрыемствы і рэалізоўвалі іх за ахвяраванні для хворай дзяўчынкі. Значная грашовая сума – унёсак гродзенскіх мастакоў, якія накіравалі на закупку апарата сродкі, выручаныя ад мінулагадовай экспазіцыі выставы ў Сопаце”.
    Сёння ў дапамогу Дашы імчыць цэлы цягнік дабрачыннасці! “Плануецца інтэнсіўнае супрацоўніцтва з мясцовымі СМІ, тэлебачаннем, – распавядае дырэктар хоспіса. – Хочам паказаць ролік з заклікам аб дапамозе ў кінатэатрах горада перад паказамі фільмаў: зараз на стадыі ўзгаднення. Маем намер правесці аўкцыён карцін, якія былі створаны ў мінулым годзе вядомымі гродзенцамі ў рамках акцыі «З верай у жыццё і людзей»… Інакш кажучы, робім усё магчымае і немагчымае, каб на пачатку сакавіка ўдалося купіць апарат штучнай вентыляцыі лёгкіх і Даша змагла вярнуцца дадому. На дадзены момант маем 50% ад яго кошту”.

Вы таксама можаце наблізіць дзіцячую мару і дапамагчы Дашы!     Для гэтага дастаткова зрабіць ахвяраванне, патэлефанаваўшы на вызначаны нумар ці адправіўшы СМС на кароткі нумар. Можна таксама пералічыць адвольную грашовую суму непасрэдна на рахунак Гродзенскага дзіцячага хоспіса.     Падрабязная інфармацыя па нумары тэлефона рэдакцыі: (8 0152) 75-64-38.     Далейшы лёс дзяўчынкі шмат у чым залежыць ад нас! Не заставайцеся раўнадушнымі.