Czy można wybierać rodziców chrzestnych nie ze wspólnoty katolików, tylko wśród przedstawicieli innych wyznań chrześcijańskich?

Pytanie o wyborze rodziców chrzestnych jest omawiane w kilku dokumentach Kościoła katolickiego. Kodeks Prawa Kanonicznego (kan. 874) podaje, że ochrzczony niekatolik nie może być ojcem chrzestnym, ale może zostać świadkiem chrztu. W 1990 roku papież Jan Paweł II wydał dla Kościoła katolickiego na Wschodzie Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich. W tym dokumencie mówi się m.in. o tym, że prawosławny chrześcijanin może zostać chrzestnym, jeśli drugi chrzestny jest katolikiem. Temat rodziców chrzestnych jest poruszany również w Dyrektorium o Ekumenizmie: „opierając się na wspólnym chrzcie, a także na krewnej i przyjacielskiej więzi, ochrzczona osoba, która należy do innej wspólnoty eklezjalnej (kościelnej – przyp. aut.), może być świadkiem chrztu w wypadku, jeśli drugi chrzestny jest katolikiem. Katolik natomiast może spełniać tę samą funkcję w stosunku do osoby, która chce przyjąć chrzest w innej wspólnocie eklezjalnej”. †

Warto pamiętać o tym, że w tajemnicy chrztu człowiek po raz pierwszy spotyka się z Bogiem w Chrystusie i Kościele, otrzymuje możliwość przystąpienia do innych sakramentów. Dalszą odpowiedzialność za wzrastanie w wierze osoby ochrzczonej niosą nie tylko rodzice, ale też chrzestni. Dlatego też podczas dokonywania wyboru trzeba zwrócić uwagę na to, by ludzie żyli zgodnie z Bożymi przykazaniami i potrafili zadbać o duchowy rozwój innej osoby.