15 lipca odbyła się piesza pielgrzymka Grodno – Adamowicze – Naumowicze. Wierni przybyli do Fortu nr 2, miejsca spoczynku rozstrzelanych podczas ii wojny światowej mieszkańców Grodna i Lipska, by oddać hołd tym, którzy ofiarowali swoje życie. Tam tradycyjnie została odprawiona Msza Św. w intencji poległych. Wśród nich była bł. Marianna Biernacka, która nieustannie dążyła do świętości. Oddając życie za drugiego człowieka, stała się ona naśladowczynią samego Jezusa Chrystusa.

Droga do świętości
    Marianna z domu Czokało urodziła się w 1888 roku w Lipsku nad Biebrzą (Polska). W wieku 20 lat poślubiła Ludwika Biernackiego. Małżeństwo miało 6 dzieci, z których czworo zmarło tuż po urodzeniu. W 1929 roku, po śmierci męża, kobieta zamieszkała razem ze swoim synem Stanisławem, który 10 lat później ożenił się z Anną Szymczyk. Odtąd Marianna swą codzienność dzieliła z młodym małżeństwem, wykazując postawę szczególnego zatroskania, matczynej miłości oraz życzliwości. †

Życie błogosławionej było wypełnione wiarą, miłością, modlitwą, pracą i cierpieniem. Dużo czasu poświęcała Bogu. Stwórca był dla niej najważniejszy, dlatego też szukała Go nie tylko w kościele, lecz także poza świątynią. Wyjątkową czcią otaczała Matkę Bożą, którą starała się naśladować. Regularnie uczestniczyła w nabożeństwach maryjnych. Za pośrednictwem Matki Najświętszej łączyła się z Jej Synem. 
    Była apostołem modlitwy, dzięki czemu odkrywała Wszechmogącego, który ją umacniał w trudach dnia codziennego. Rozmowa z Chrystusem służyła ugruntowaniu duchowej spoistości jej rodziny, która stawała się Bogiem silna. Nie rozstawała się z różańcem. Zajmował on szczególne miejsce w jej życiu: był dla błogosławionej skarbem, źródłem rozwijającym czynną miłość do Boga i bliźniego.
Największe wypróbowanie dla rodziny Biernackich miało miejsce na przełomie czerwca i lipca 1943 roku podczas masowych aresztowań mieszkańców Lipska i okolic, które były odwetem hitlerowców za zabicie niemieckiego policjanta przez partyzantów. 
Na liście skazańców znalazł się również syn błogosławionej wraz ze swoją żoną Anną. Gdy Marianna usłyszała rozkaz niemieckiego żołnierza, padła mu do nóg i błagała, aby ocalił jej synową, będącą w ciąży: „Panie, a gdzież ona pójdzie. Zostawcie ją, ja pójdę za nią”. Żołnierz się zgodził. Po dwutygodniowym pobycie w grodzieńskim więzieniu matkę wraz z synem oraz innymi aresztowanymi wywieziono do fortów w pobliskiej miejscowości Naumowicze, gdzie 13 lipca 1943 roku zostali rozstrzelani.
    13 czerwca 1999 roku papież Jan Paweł II ogłosił Mariannę Biernacką błogosławioną wraz z innymi męczennikami II wojny światowej. „Świętujemy zwycięstwo tych, którzy w naszym stuleciu oddali życie dla Chrystusa. Oddali życie doczesne, aby posiąść je na wieki w Jego chwale. Słusznie zatem dążymy za ich przykładem wiernie iść za Jezusem” – mówił Ojciec Święty podczas homilii wygłoszonej na uroczystości beatyfikacyjnej.
   
    Podziękowanie potomków za miłość i poświęcenie  
Pan Stanisław Betko, prawnuk bł. Marianny, wspomina, że gdy był małym chłopcem, jego babcia Anna Biernacka oraz ciocia Leokadia Czarkowska często opowiadały o niej. „Była to prosta, cicha, pokorna i pracowita kobieta, oddana swoim najbliższym. Całym światem był dla niej Bóg i dom rodzinny. Jestem dumny z mojej prababci – podkreśla pan Stanisław. – To wielki dar mieć błogosławioną krewną. Myślę, że właśnie dzięki jej wstawiennictwu nasza rodzina jest zdrowa i żyje w zgodzie. Po głębszym zastanowieniu się dochodzę do wniosku, że mój ród powinien rozpowszechniać kult bł. Marianny, przekazując, że nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś składa swoje życie w ofierze”.
Pan Stanisław zaznacza również, że członkowie jego rodziny modlą się za wstawiennictwem bł. Marianny, w drugą sobotę lipca przychodzą na poświęcony jej czci odpust ustanowiony w diecezji ełckiej, skąd pochodziła krewna. „Co roku staram się przyjeżdżać na Białoruś, by uczestniczyć w uroczystościach na miejscu zagłady ludności cywilnej w forcie nr 2 w Naumowiczach. W ten sposób chcę oddać hołd prababci oraz chociaż trochę przybliżyć jej życie i męczeństwo białoruskim pielgrzymom” – mówi pan Betko.
Patronka teściowych
    W Lipsku, gdzie urodziła się bł. Marianna, znajduje się kamienny obelisk z tablicą pamiątkową: „Nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich (J 15, 13). Błogosławionej Mariannie Biernackiej, córce Ziemi Lipskiej, która 13 VII 1943 roku z miłości do bliźnich złożyła w ofierze swe życie…”. A w miejscowym sanktuarium Matki Bożej Bazylianki znajduje się obraz błogosławionej, do którego coraz liczniej przybywają pielgrzymi, a zwłaszcza teściowe, aby wypraszać dla siebie i swoich bliskich potrzebne łaski.
Jako wotum wdzięczności za heroiczny czyn imieniem bł. Marianny Biernackiej został nazwany Dom Samotnej Matki w Ełku. O duchowości tej kobiety mówi się w modlitewniku „Ja pójdę za nią” wydanym dla mam i teściowych w 2014 roku staraniem miejscowego Caritas.

 Jak zaznacza biskup Jerzy Mazur SVD, ordynariusz diecezji ełckiej, od kilkunastu lat w Lipsku organizowane jest Diecezjalne Spotkanie Teściowych. Do 2014 roku odbywało się w święto Matki Bożej Anielskiej, 2 sierpnia. Jednak w 70. rocznicę śmierci bł. Marianny zostało przeniesione na drugą sobotę lipca. Na spotkanie licznie przybywają rodziny diecezji, a zwłaszcza teściowe, wdowy i synowe. Towarzyszy mu nabożeństwo w intencji obrony życia poczętego.

„Przykład naszej błogosławionej diecezjanki sprawia, że widzimy w niej przede wszystkim patronkę teściowych – zaznacza ks. biskup. – Jednak nie ograniczamy szczególnej roli błogosławionej, widzimy ją również jako patronkę wdów, synowych, a także rodzin. Zawsze broniła zdrowych relacji małżeńskich. Jest to bardzo ważne szczególnie dzisiaj, kiedy wartości rodziny przeżywają głęboki kryzys, kiedy atakowane jest samo pojęcie małżeństwa jako związku kobiety i mężczyzny, jego nierozerwalność. Proście o wstawiennictwo bł. Marianny, aby relacje między członkami rodzin stawały się lepsze, piękniejsze, czulsze” – zachęca ordynariusz diecezji ełckiej.

25 lutego 2017 roku relikwie bł. Marianny zostały wprowadzone do sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Gwiazdy Nowej Ewangelizacji i św. Jana Pawła II w Toruniu (Polska), gdzie odbywają się comiesięczne nabożeństwa dla kobiet.

O ofiarnym życiu i heroicznej śmierci odważnej kobiety nadal mówi się w homiliach i okolicznościowych konferencjach. Wierni uważają ją za wzór do naśladowania zarówno w życiu rodzinnym, jak i parafialnym.