Poświęcony osobom zakonnym Światowy Dzień Życia Konsekrowanego  przypomina o ludziach, którzy usłyszeli wezwanie do bezpośredniego naśladowania Jezusa poprzez spełnianie rad ewangelicznych. Mamy więc dobrą okazję, aby wyrazić naszą wdzięczność i wznieść żarliwe modlitwy w intencji wszystkich zakonników i zakonnic, którzy ofiarnie posługują w Kościele.
    Życie konsekrowane to szczególne wejrzenie Boga na człowieka. Nie jest to indywidualna decyzja pewnej osoby, ale wybór, którego dokonuje sam Stwórca, obdarzając człowieka niezasłużoną łaską powołania. Daje ją za darmo, dlatego też wynikają z tego pewne następstwa oraz konkretne zadania dotyczące Kościoła.
Jezus mówi: „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem” (J 15, 16). Chrystus Pan powołuje tego, kogo chce, wtedy, kiedy chce, i tam, gdzie chce. Wcale nie wybiera najlepszych, tylko tych, których potrzebuje. W taki sposób powołał Piotra, Jakuba i Jana, którzy byli rybakami, Mateusza, który był celnikiem... Na pewno mieli oni swoje plany na życie, mieli też swoje słabości. Jednak Chrystus spojrzał na nich z miłością, gdyż właśnie ich potrzebował. †

Dziś również jest wielu odważnych, którzy zostawili wszystko i poszli za Chrystusem, niosąc Jego światło tam, gdzie są najgęstsze ciemności, wskrzeszając nadzieję w sercach ludzi przygnębionych. Możemy ich spotkać w swoich parafiach, gdzie z wielką gorliwością katechizują dzieci i młodzież, nawiedzają szpitale i domy starców, pracują w zakrystiach i instytucjach kościelnych. Osoby konsekrowane są pośród nas, są bogactwem Kościoła!
Św. Jan Paweł II napisał w adhortacji Vita Consecrata: „Życie konsekrowane jest cenną ozdobą Domu Bożego, czyli Kościoła”. Osoby zakonne swoim przykładem pokazują, że każdy chrześcijanin, każdy człowiek może, a nawet powinien postawić Boga w centrum swego życia, swoich marzeń i zamierzeń. Ich świadectwo jest bardzo potrzebne w świecie, w którym ludzie bardzo często nie wiedzą, po co żyją, jak i dla kogo.
   
      Drodzy Czytelnicy!
    Niech tegoroczny Światowy Dzień Życia Konsekrowanego będzie dla wszystkich przypomnieniem, że życie zakonne i troska o jego rozwój są sprawą całego Kościoła, a także każdego z nas. Jeśli pragniemy, by kolejne osoby wielkodusznie, ofiarnie i całkowicie powierzały się Panu Bogu, w Nim pokładając swoją ufność, to – jako chrześcijanie – nie możemy ani ich samych, ani ich powołania zostawić bez modlitewnego, duchowego i materialnego wsparcia.
   Z wdzięcznością za dar życia konsekrowanego w Kościele polećmy Chrystusowi i Jego Najświętszej Matce wszystkie osoby zakonne posługujące w naszej diecezji. Módlmy się, aby ich świadectwo wyrażane przez modlitwę i czynną służbę na różnorodnych szczeblach apostolskiej działalności Kościoła było dla wielu ludzi czytelnym przykładem poważnego traktowania i radosnego przeżywania Ewangelii.