Podeszło do Jezusa kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go w ten sposób: „Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: «Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat weźmie wdowę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu». Otóż było siedmiu braci. Pierwszy wziął żonę i umarł bezdzietnie. Wziął ją drugi, a potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci. W końcu umarła ta kobieta. Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę”. Jezus im odpowiedział: „Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani są za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa o krzaku, gdy Pana nazywa «Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba». Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją”.†

Łk 20, 27–38

Nowe Życie
   Życie po śmierci jest jedną z największych tajemnic, która interesuje każdego. Wielu chciałoby wiedzieć, jak będzie ono wyglądało, jakie będą nasze relacje do bliskich i innych osób.
    Łukasz Ewangelista zatrzymuje nas przy temacie życia wiecznego na kanwie dialogu saduceuszów z Jezusem. Chrystus Pan jasno podkreśla, że istnienie po śmierci nie jest przedłużeniem życia ziemskiego, lecz nabiera zupełnie innego charakteru. W lepszym świecie nie będzie poczucia czasu, nikogo nie będą trapić niepewności, ani żadne wątpliwości czy lęk. Już nie będą nas tam interesować sprawy przyziemne: czy mamy coś do jedzenia w lodówce lub zapasy na dzień kryzysowy, czy też jak najlepiej i modniej się ubrać.