Na pierwszy rzut oka może wydawać się, po co modlić się za kogoś, jeśli Bóg w swojej Opatrzności sam zapewnia człowiekowi najlepszy los? Ale wolą Boga jest to, aby dzieci Jego się wzajemnie miłowały. Modlitewne wsparcie wyraża troskę o bliźniego, nieobojętność do jego życia. To pozwala zobaczyć bliskich z takiej perspektywy, z jakiej widzi ich Stwórca.
    Modlitwa jest wyrazem zrozumienia, że nad nami jest Bóg, od którego wszystko zależy. Modląc się, uznajemy potrzebę pomocy ze strony Tego, kto wie, jak będzie lepiej, kto daje różne dobra, a ostatecznie sam jest Najwyższym Dobrem, które zaspokaja wszelkie pragnienia. Dlatego modlitwa tak często przynosi ulgę, bo ona daje poczucie bezpieczeństwa: zaufane sprawy są w rękach Ojca, który czuwa nad losem świata i każdego człowieka. Wiara przewiduje ufność w to, że miłosierny Bóg przygotował dla każdego swój plan, pełen miłości i nadziei. Modlitwa w pokorze oznacza zgodę na realizację tego planu.†

Wraz z tym modlitwa nie jest ucieczką od działania czy niechęcią konfrontowania się z przeciwnościami. Nie zastępuje też wysiłku podjęcia konkretnego czynu. Modlitwa i działanie wzajemnie się uzupełniają: jedno przewiduje drugie. Jak mówił św. Ignacy, „módlcie się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a róbcie, jak gdyby wszystko zależało od was”.
    Modlitwy bywają różne: uwielbienia, dziękczynienia, przebłagania lub przeproszenia oraz prośby. Wierzący może się modlić tak osobiście w ciszy swojego serca (indywidualnie), jak i wspólnie (przez mszalną modlitwę wiernych, intencje papieskie, różańce, koronki, nowenny, itp.). Wyróżnia się także modlitwę „wyuczoną” lub myślną (rozmyślanie, medytacja, kontemplacja). Co więcej, mamy wiele pomocy, aby nauczyć się dobrej modlitwy: książki, artykuły, szkoły modlitwy, spotkania i rekolekcje modlitewne.
    Kierując modlitwy do Boga, wierzący kieruje się pragnieniem dobra dla bliźniego i troską o jego zbawieniu. Szczególny wymiar ma połączenie modlitwy z postem: ten, kto modli się i ofiaruje, nosi kogoś nie tylko w swoim sercu czy umyśle ale też w ciele.
    Aby przedstawić moc modlitwy, wystarczy przypomnieć św. Monikę, która od wielu lat nieustannie modliła się za swego syna, prosząc dla niego o łaskę nawrócenia. Dzisiaj św. Augustyn – jeden z najbardziej znanych świętych Kościoła katolickiego.
    Szczególnej duchowej pomocy wymagają dusze, które odeszły do wieczności i teraz już niczym nie mogą sobie pomóc. Modląc się za zmarłych, wierni proszą dla nich o odpuszczeniu kar i grzechów popełnionych za życia. Taka modlitwa staje się wyrazem związku ziemskiego i niebiańskiego Kościołów. Otwiera ona na pomoc świętych i błogosławionych, czyli tych zmarłych, którzy osiągnąwszy zjednoczenie z Bogiem, wstawiają się za braćmi żyjącymi na ziemi.
    Sam Jezus wielokrotnie mówi, że prosi Ojca za ludzi. Przed Ostatnią Wieczerzą zanosi do Boga rozbudowaną modlitwę za uczniów i za przyszły Kościół. „Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie” (J 17, 20) – brzmi z ust Pana.
    Prosząc o dary dla innych, nade wszystko winniśmy prosić w imię Jezusa, czyli pragnąć tego, czego On chce. „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: o cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię Moje” (J 16, 23) – mówi Chrystus. To właśnie w Nim znajduje się źródło łask, gdzie otwiera się zdrój Bożego miłosierdzia.
    Gdybyśmy wiedzieli, jak wiele zależy od tego aktu miłosierdzia i ile dobra można przez niego zjednać dla bliźnich, to modlilibyśmy się zawsze, we wszystkich sytuacjach rozmawialibyśmy z Bogiem.
   

5 przyczyn, aby popełnić uczynek miłosierdzia:     1. Modlitewna posługa miłosierdzia jest obowiązkiem każdego wierzącego.     2. Modlitwa tworzy duchową przestrzeń bezpieczeństwa, akceptacji, nadziei.     3. Modlitwa przynosi pomoc w sytuacjach trudnych, po ludzku często beznadziejnych.     4. Poprzez modlitwę człowiek oddaje „kontrolę nad sytuacją” w ręce Boga.     5. Żadna modlitwa nie jest niewysłuchana: Bóg odpowiada na nie w najlepszy z możliwych sposobów.

   

Jak że powinna wyglądać modlitwa za innego człowieka? Największym darem jest Eucharystia Święta, gdzie Chrystus ofiaruje siebie za konkretną osobę, ludzi. Przydatne są także tradycyjne modlitwy (Różaniec, Koronka do Miłosierdzia Bożego, litanie i in.). Przynoszą one człowiekowi spokój i szczęście. Zarówno jak i modlitwa swoimi słowami, która płynie z serca. Ważne jest, aby każda modlitwa była świadoma. Szczególną uwagę należy zwrócić na odpust (darowanie kary doczesnej za grzechy). Ofiarując go za inną osobę należy być w stanie łaski, wolnym od wszelkiego przywiązania do grzechu. Starajmy się zawsze pamiętać o tym, że poprzez modlitwę za bliźniego przybliżamy mu szczęście!