Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
    Witam wszystkich czytelników rubryki młodzieżowej „Na skrzyżowaniu”. W dzisiejszym numerze pomyślimy nad wskaźnikami wieku, długości i szerokości życia. Zastanowimy się nad szczytem istnienia i przemijaniem czasu.
   Naprzód z Bogiem!

    Cytat z Biblii:
    „Chlubą młodzieńców jest ich siła, lecz ozdobą starców jest siwy włos” (Prz 20, 29)
   Każdy wiek ma swoje zalety, ma szczególne piękno i wdzięk. Tak więc, każdy okres w życiu człowieka jest równie cenny i znaczący. Zarówno młodym i starszym należy odnosić się do siebie z szacunkiem i zrozumieniem: ktoś jest silniejszy, a ktoś jest mądrzejszy.†

   
    Intencją miesiąca:
    aby osoby w podeszłym wieku, zepchnięte na margines i samotne znajdowały, również w wielkich miastach, okazje do spotkania i solidarność
   Osoby w podeszłym wieku, z reguły, odchodzą z pracy na emeryturę i często pozostają sam na sam ze sobą. Więc jak nigdy wymagają czułości, wrażliwości. Papież Franciszek wzywa świat otoczyć osób starszych uwagą i wesprzeć ich swoją modlitwą.
   
  Przedmiot rozważań miesiąca
    wiek
   Nieprzypadkowo pojęcia „wiek” i „wzrastać” mają jednakowy rdzeń (w języku białoruskim – uw. red.). Stąd bezpośrednia zależność: z biegiem lat człowiek dąży w górę, na szczyt. Każdy dzień proponuje mu nowe możliwości do tego.
    Cyfrowy wskaźnik przypomina człowiekowi, ile czasu już minęło. Ale ważne jest co innego – jak dobrze został wykorzystany wyznaczony przez Boga czas. Należy zdać sobie sprawę, że Najwyższy zmierzył każdemu z nas długość życia, ale tylko od nas samych zależy jej szerokość.
   
 Cel miesiąca:
    zmierzyć wiek duchowy
   Życie duchowe człowieka zaczyna się od momentu chrztu i zależy od indywidualnych czynników rozwoju religijnego: przyjęcia sakramentów, czytania Pisma Świętego, modlitwy, dokonywania dobrych uczynków, itp. Aby określić wiek duszy, musimy poczuć na ile jest ona wypełniona świętością. Przecież wiek nie jest mierzony cyframi, lecz bliskością do Boga.
   
 Sprawa miesiąca:
    użyć nawozu do wzrostu duchowego
   Aby znacząco przyśpieszyć rozwój duszy, trzeba ją nakarmić. I zrobić to poprzez doskonalenie tego, co najgorzej się otrzymuje. Pomijając trudności, dusza się wzbogaca. I im większe są przeszkody, tym bardziej odczuwalny wzrost wewnętrzny.
    Należy rozumieć, że w życiu duchowym nie można stać w miejscu. Więc jeśli człowiek nie rośnie, to znaczy, że się degraduje. Zatrzymać się w rozwoju duchowym niemożliwe.
 
Książka miesiąca:
  „Jak ludzie rosną. Podstawy wzrostu duchowego”,   Henry Cloud, John Townsend
   W książce są szczegółowo opisane wszystkie składniki i odpowiednie warunki wzrostu duchowego. Wymienione są konkretne kroki, które należy wykonywać, aby wzrastać w duchu i dostrzegać wyników tego w życiu codziennym.
  Autorzy mają bogate doświadczenie poradnictwa chrześcijańskiego. Książka jest napisana prostym i zrozumiałym językiem.

 Piosenka miesiąca:
   „Szanujcie czas”, Nabat
   „Każdego dnia trochę się starzejemy...” – zaczyna piosenkę wykonawca. I twierdzi, że człowiek, niestety, nie potrafi docenić czasu. Lata lecą niespokojnie. Czasami je wypełniają „lenistwo, beztroskość i pusty słowny szlam”. „Ile czasu odeszło w niepamięć, spróbuj choć chwilę powrócić. (...) Odrzuć zgiełk i wątpliwości, Chrystusowi poświęć czas”.

Osoba miesiąca:
    święty Franciszek
   Franciszek Caracciolo urodził się w 1563 roku w Villa Santa Maria (Włochy). Od dzieciństwa wyróżniała go głęboka pobożność. W wieku 22 lat zachorował śmiertelnie i wówczas złożył ślub poświęcenia się Bogu, jeśli wyzdrowieje. Studiował teologię na uniwersytecie w Neapolu. W 1581 roku przyjął święcenia kapłańskie i natychmiast zapisał się do bractwa kapłanów, którego celem było opiekowanie się więźniami i galernikami. Wspólnie z kilkoma podobnymi mu zapaleńcami udał się do pustelni w Camaldoli. Tam dojrzał pomysł założenia nowej rodziny zakonnej. Papież Sykstus V w 1588 roku zatwierdził regułę, a więc i nowy zakon Kanoników Regularnych Mniejszych. Pierwsze placówki powstały we Włoszech i Hiszpanii.
    Franciszek zmarł dnia 4 czerwca 1608 roku, pielgrzymując do sanktuarium Matki Bożej w Loreto. Podczas pogrzebu zdarzyło się cudowne uzdrowienie pewnego człowieka ze śmiertelnej choroby. Beatyfikował go papież Klemens XIV w 1770 roku, kanonizował – papież Pius VII w 1807 roku.
   
   

Do których świętych zwracać się ze szczególną prośbą o wstawiennictwo w czerwcu?    Św. Franciszek (4 czerwca),     św. Paulina (6 czerwca),     św. Maksym (8 czerwca),    św. Diana (10 czerwca),     św. Antoni (13 czerwca),    św. Jolanta (15 czerwca),    św. Albert (17 czerwca),     św. Alicja (21 czerwca),     św. Jan (22 czerwca),     św. Cyryl (27 czerwca),     św. Piotr i Paweł (29 czerwca).         Wszystkie uwagi i propozycje piszcie na adres redakcji lub na adres elektroniczny autora rubryki Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. .