Dzień Anioła, jak niekiedy nazywają imieniny, zbiega się z dniem liturgicznego wspomnienia świętego, imię którego nosimy.

Zwróćmy się do Katechizmu Kościoła Katolickiego: „Podczas chrztu imię Pańskie uświęca człowieka i chrześcijanin otrzymuje swoje imię w Kościele. Może to być imię świętego, to znaczy ucznia Chrystusa, którego życie było przykładną wiernością swemu Panu. Święty patron jest wzorem miłości i zapewnia wstawiennictwo u Boga. «Imię chrzcielne» może także wyrażać tajemnicę lub cnotę chrześcijańską. «Rodzice, chrzestni i proboszcz powinni troszczyć się, by nie nadawać imienia obcego duchowi chrześcijańskiemu»” (2156). †

    Jak widzimy, imię jest ważne, ponieważ prowadzi do jedności życia z konkretnym świętym. Święty, którego imię nosimy, inspiruje nas na naśladowanie jego przykładu. Wraz z tym powierzamy się jego modlitewnemu wstawiennictwu. Święci stają się orędownikami i pośrednikami łask dla tych ludzi, którzy noszą ich imię i którzy im ufają.
   
    Jeśli nie możemy znaleźć w kalendarzu swoje imię, a właśnie pod tym imieniem byliśmy ochrzczeni, trzeba zobaczyć, jakie imię może pasować do naszego wariantu. Na przykład, słowiańskiemu żeńskiemu imieniu Bogdana odpowiada Teodozja, Teodora lub męskie Teodot, Teodor, Teodozjusz.
   
    W katolickim kalendarzu kościelnym jest 8 dni, w które wspominają się różne święte kobiety z tym imieniem, a liczba świętych mężczyzn o tym samym imieniu w katolickim kalendarzu kościelnym zbliża się do 25. Można znaleźć dzień, który jest najbliżej do dnia naszego chrztu.
   
    Jeśli odnaleźć imię się nie udało, można obchodzić imieniny w święto Wszystkich Świętych.