Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go: „Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?”. Jezus odpowiedział: „Pierwsze jest: Słuchaj Izraelu, Pan, Bóg nasz, Pan jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych”. Rzekł Mu uczony w Piśmie: „Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary”. Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: „Niedaleko jesteś od Królestwa Bożego”. I już nikt więcej nie odważył się Go pytać.†

Mk 12, 28b–34

Wiara ze słuchania
   Znamy na pamięć treść pierwszego, najważniejszego przykazania. Jest ono częścią naszego codziennego pacierza. Księża tyle razy tłumaczyli, że miłowanie Boga nade wszystko wprowadza ład w nasze życie. Słyszeliśmy niejednokrotnie: „Kiedy Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na właściwym miejscu”. Niestety, teoria nie zawsze spotyka się z praktyką, bo zastosowanie tego przykazania jest tak trudne! Do tego stopnia, że realizacja domaga się zaangażowania nie tylko ludzkich możliwości. Nie bez przyczyny mówimy o konieczności w naszym życiu Boskich cnót wiary, nadziei i miłości, jako sprawnościach pochodzących z wysoka. Tylko dzięki nim przykazanie miłości może znaleźć konkretne zastosowanie w naszym postępowaniu i zbliżać nas do Królestwa Bożego.
    Zgłębiając treść przykazania miłości nie zapomnijmy o pierwszym wezwaniu: „Słuchaj Izraelu!”. Bóg mówi do nas, więc trzeba słuchać. Gdy zaczniemy otwierać nie tylko nasze uszy, ale i serce na słowo Boże, wtedy i treść, i wypełnianie przykazania będzie bardziej przystępne.