Papież Franciszek
    Mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę i łączy się ze swoją żoną i oboje stają się jednym ciałem, to znaczy, jednym życiem, jednym istnieniem. W tej jedności małżonkowie przekazują życie nowym istotom ludzkim: stają się rodzicami. Uczestniczą w stwórczej mocy samego Boga. Ale uwaga! Bóg jest miłością i uczestniczy się w Jego dziele, kiedy się kocha, z Nim i jak On. W tym celu – jak mówi święty Paweł – „miłość została rozlana w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5, 5). I to jest również miłość, która jest dana małżonkom w sakramencie małżeństwa. Jest to miłość, która ożywia ich więź, gdy przeżywają radości i smutki, chwile spokojne i trudne. Jest to miłość, która budzi w nich pragnienie poczęcia dzieci, oczekiwania na nie, przyjęcia ich, troski o ich rozwój i o wychowywanie. Jest to ta sama miłość, jaką Jezus okazuje dzieciom: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże” (Mk 10, 14).
        
Anioł Pański z Ojcem Świętym, 04.10.2015  †

---

Ks. abp Tadeusz Kondrusiewicz
   Świat współczesny zapomina o tym, że zawsze żywy Chrystus jest główny w Kościele. Coraz częściej świat patrzy na Kościół jak na pewnego rodzaju organizację, podobną do świeckiej, która zajmuje się rozwojem i propagowaniem kultury i dobroczynności. Jednak kiedy w Kościele na pierwszym miejscu nie będzie Chrystusa, nie będzie pionowego składnika, a pozostanie tylko poziomy, straci on sens swojego istnienia w świecie. Nie będzie on sakramentem powszechnego zbawienia, ale zostanie muzeum.
    Człowiek współczesny w zgiełku życia codziennego mówi, że nie ma czasu na modlitwę. Ale jednocześnie z tym osoby konsekrowane modlą się, wypełniając tę lukę, żeby była zachowana równowaga między aktywnością a modlitwą, jak w przykładzie Maryi i Marty.

Fragment homilii przemówionej podczas Mszy św. w domu zakonnym salezjanów w Mińsku