Papież Franciszek
    W okresie Wielkiego Postu przygotowujemy się do celebracji Wielkanocy (Paschy), podczas której odnowimy przyrzeczenia Chrztu. Przemierzając więc ten świat tak jak Jezus i czyniąc z naszej egzystencji znak Jego miłości do braci, zwłaszcza najsłabszych i najbiedniejszych, budujemy świątynię Boga w naszym życiu. W ten sposób możemy wielu osobom, spotkanym na naszych drogach, umożliwić spotkanie z Jezusem. Ale – zapytajmy siebie samych – czy Pan naprawdę czuje się w naszym życiu jak w domu? Czy pozwalamy Mu zrobić „porządki” w naszych sercach i wyrzucić bożki (czyli pewne nasze postawy, etc.), które być może zadomowiły się w nas?
    Każda Eucharystia, którą celebrujemy z wiarą, sprawia, że wzrastamy jako żywa świątynia Pana, poprzez komunię z Jego Ciałem, ukrzyżowanym i zmartwychwstałym. Jezus wie, co jest w każdym z nas, i zna także nasze najbardziej gorące pragnienie: a jest nim pragnienie, aby On w nas zamieszkał, tylko On.
        
Anioł Pański z Ojcem Świętym, 08.03.2015  †

---

Ks. abp Tadeusz Kondrusiewicz
   Mamy duży przywilej wzrastać jak dzieci Boże od momentu naszego chrztu, gdyż urodziliśmy się i dojrzewali nie na bezludnej wyspie, gdzie wiara jeszcze nie doszła. Bycie dzieckiem Bożym jest tak wielką łaską, że nie możemy odnaleźć słów, by wyrazić naszą wdzięczność Bogu za Jego szczodrość uczynić nas członkami Jego rodziny.
    Jest to wielki dar i jednocześnie obowiązek – działać zgodnie z wolą Bożą. Jednak bardzo często zapominamy o tym, że jesteśmy dziećmi Bożymi i stajemy nie prawdziwymi, a sztucznymi chrześcijanami. W zgiełku codziennych spraw śpieszymy się przez życie, nie myśląc kim jesteśmy i dokąd idziemy.

Fragment homilii na III Niedzielę Wielkiego Postu