27 listopada w mińskiej arcykatedrze Imienia Najświętszej Maryi Panny odbyło się otwarcie Roku Życia Konsekrowanego na Białorusi.

Ojcowie, bracia i siostry zakonne, niosące posługę w Kościele na Białorusi, spotkali się na modlitwie przed Najświętszym Sakramentem. Adoracja poprzedziła Mszę św., którą celebrował Nuncjusz Apostolski na Białorusi arcybiskup Claudio Gugerotti. W Eucharystii uczestniczyli też ordynariusz diecezji Witebskiej Oleg Butkiewicz, ordynariusz diecezji Pińskiej Antoni Dziemianko, biskup pomocniczy archidiecezji Mińsko-Mohylewskiej Jerzy Kasabucki oraz biskup pomocniczy diecezji Grodzieńskiej Józef Staniewski.
    Zwracając się do obecnych, Nuncjusz Apostolski w imieniu Kościoła podziękował osobom konsekrowanym za to, że zdecydowali się odpowiedzieć na głos powołania Bożego i uczynili życie konsekrowane swoim życiem. †

    W czym jest bogactwo Kościoła?
    Powołanie i jego przejaw, którym właśnie są obecne w tym dniu w katedrze osoby, hierarcha nazwał bogactwem Kościoła. Arcybiskup przypomniał też kazanie, które przemawia się podczas ślubów zakonnych, w którym wspomina się fragment Ewangelii o kupcu, który odnalazł wspaniałą perłę i sprzedał wszystko, by ją kupić.
    Wspominając ten moment, arcybiskup zaznaczył, że podstawą życia konsekrowanego jest akurat ta perła, największy skarb, który osoba znajduje, a wcale nie wyrzeczenie się czegoś.
    Hierarcha zaznaczył, że „ten rok dlatego jest poświęcony osobom konsekrowanym, by wzmocnić ogień życia konsekrowanego, by był on jeszcze bardziej mocny i gorący, by jego płomień ogrzewał tych, kto znajduje się obok”.
    W homilii arcybiskup zawołał nie zostawać na jednym miejscu, ale zawsze szukać dróg do rozwoju i jeszcze bardziej doskonałej realizacji swojego powołania.
   
    „Życie konsekrowane nie jest kurortem!”
    Przedstawiciel Papieża zwrócił uwagę na to, że życie religijne nie powinno stać się sklepem, gdzie można nabyć kosmetyki, by schować wady swojej twarzy, wady swojej osoby. Także hierarcha powiedział, że nie można porównywać życia konsekrowanego z salą sportową, gdzie ludzie ćwiczą swoje ciało, by stało się ono piękniejszym i doskonalszym. Nie wolno go porównywać także z więzieniem, gdzie ludzie pokutują, chociaż element cierpienia powinien być w życiu zakonnym.
    „Życie konsekrowane nie jest kurortem! – zauważył hierarcha. – Jest dużo niezadowolonych zakonników, zadających pytania samym sobie: Dlaczego? Kto zmusił mnie wybrać takie życie? Z żalem patrzą wstecz, a za plecami już niby spalone wszystkie mosty i nie ma drogi powrotnej”.
   
    Czy jesteś gotowy rozpocząć na nowo?
    Lecz arcybiskup wspomniał, że nawet w takich chwilach rozpaczy jest nadzieja: „Bóg może z niczego stworzyć przepiękny kwiat, historia miłości może rozpocząć się nawet jutro. [...] Dlatego nie trzeba się bać, bo niezależnie od naszego duchowego i psychicznego stanu Bóg zawsze trzyma nas za rękę i pyta: «Czy jesteś gotowy rozpocząć na nowo? Ja jestem – mówi Pan – a ty?»”
    Hierarcha zawołał znowu odkryć „macierzyński aspekt” Boga i miłosierdzia Bożego, który przejawia się w przybliżeniu Boga do człowieka, w bliskości, którą można porównać do bliskości i miłości matki do swojego dziecka.
    Po Eucharystii z konferencją na temat życia konsekrowanego wystąpił sekretarz Nuncjatury Apostolskiej na Białorusi mons. Filippo Ciampanelli. Odnośnie tych, kto wybiera życie zakonne, sekretarz Nuncjatury zaznaczył, że w tej sprawie nie starczy być po prostu dobrymi chrześcijanami, trzeba być świętymi. „Jesteście powołani przejawić wszystkie zdolności, pamiętając, że życie konsekrowane należy do tych, kto pragnie więcej” – powiedział mons. Ciampanelli. Ubóstwo, czystość, posłuszeństwo – trzy sposoby, dzięki którym osoba konsekrowana może głębiej siebie zrozumieć, otworzyć się na stosunki z innymi ludźmi i z Bogiem.
   
    Świat zbawiają nie cuda, lecz przykład życia
    Mons. Filippo Ciampanelli zaznaczył, że życie zakonne ma ten sam efekt, co i życie Chrystusa – zbawia ono ludzi i świat. „Świat zbawia się nie przez kazania i cuda, lecz przez przykład życia. Właśnie dlatego życie konsekrowane jest aktywne, ono rozprzestrzenia się i wpływa na innych, jest ono podobne do talentów, którymi trzeba się dzielić, z którymi trzeba podążać naprzód” – podsumował kapłan.
   
    Czwarty ślub zakonny
    Rozważając w konferencji nad trzema ślubami, które składają osoby konsekrowane, kapłan przypomniał o czwartym ślubie – „ślubie radości”.
    „W czym jest jego sens? – W tym, by nigdy nie być smutnym!”. W związku z tym mons. Filippo Ciampanelli wezwał pamiętać, że miłość Boża jest mocniejsza od naszego smutku.