My, ludzie XXI wieku, żyjemy w epoce, kiedy bardzo często nam nie starcza czasu na wszystko. Nie starcza nam czasu na odpoczynek, na swoich bliskich, na obiad, na własny rozwój oraz na wiele innych rzeczy.

Zawsze znajdujemy się w ruchu. Z jednej strony może się wydawać, że jest to dobrze, bo człowiek nie zwraca uwagi na niepotrzebne sprawy, które nie przyniosą mu korzyści. Jednak może się zdarzyć tak, że nie pozostanie nam czasu na życie, na prawdziwe życie. Można stać się podobnym do androida, który codziennie będzie wszystko wykonywać według już wyznaczonego schematu i zaprogramowanej marszruty. I często to się staje przyczyną tego, że nie mamy czasu nawet na sprawy najważniejsze.
    Jedną z tych najważniejszych spraw naszego życia chrześcijańskiego jest modlitwa. Bardzo często liczni chrześcijanie usprawiedliwiają się: codzienność nie pozostawia nam możliwości modlić się, a nawet jeżeli ta modlitwa istnieje, często ogranicza się do pewnej pobożnej formuły lub do znaku krzyża na koniec dnia. Dlaczego tak się dzieje w naszym życiu? Jedna z przyczyn tkwi w tym, że od samego początku codzienna modlitwa nie jest wpisana do planu naszego życia. Ponieważ jeżeli bym naprawdę chciał modlić się codziennie chociaż by 10 minut, na pewno bym odnalazł czas na modlitwę. †

W październiku Kościół katolicki przeżywa szczególny czas, którym jest wspólna modlitwa na różańcu. Ale to zupełnie nie oznacza, że Różańcem trzeba się modlić tylko w ciągu tego miesiąca. Do tej modlitwy Kościół zachęca swoich wiernych zawsze. Jednak bardzo często można usłyszeć teorię, że Różaniec jest modlitwą tylko dla osób starszych, którzy nie mają co robić, dlatego więc mogą modlić się Różańcem w domu lub przychodzić na październikowe nabożeństwo różańcowe do kościoła. Niektórzy mówią, że jest to modlitwa nudna, że ona jedynie zabiera nasz cenny czas. Lecz tacy ludzie pewnie nie bardzo często trzymali w ręku różaniec, a jeszcze rzadziej się modlili na nim.
    Historia wspomina różne wydarzenia, kiedy modlitwa różańcowa pomogła całkowicie zmienić sytuację. Jednym z takich wydarzeń jest bitwa pod Lepanto w 1571 r., kiedy to została pokonana flota turecka, która zagrażała Europie. Ale nieliczni wiedzą i nieliczni chcą mówić o tym, że w tym dniu Papież Pius V zachęcał narody europejskie do modlitwy na różańcu w tej intencji. Trzeba też przypomnieć, że siły tureckie liczebnie przewyższały europejskie. Historia wspomina też wydarzenie 80. lat XX wieku, gdy na Filipinach za rządów prezydenta-dyktatora Ferdinanda Marcosa ponad dwa miliony ludzi wyszło na ulice stolicy z różańcami i modliło się o zmianę rządu. I w cudowny sposób otrzymali to, o co prosili. Wydarzenie to jest znane pod nazwą „Rewolucja różańcowa”. Nigdy Różańcem nie będzie się modlił ten, kto nie rozumie sensu modlitwy, kto obojętnie się stawi do różnych swoich potrzeb i potrzeb swoich bliskich. Prawdę mówiąc, jeżeliby człowiek miał mocną potrzebę w tym, czego prosi, on by wziął do ręki różaniec i robiłby repeat (powtórkę) tej modlitwy nie jeden raz. Nigdy nie wierzę osobie, która mówi, że nie ma, o co się modlić. Lecz chodzi tu jedynie o to, czy wierzy ta osoba w moc i siłę modlitwy różańcowej. Dlatego więc, kiedy masz różne potrzeby, kiedy czegoś potrzebujesz albo coś przeżywasz, spróbuj wziąć różaniec i uwierz, że nie stracisz czasu, ale odwrotnie znajdziesz go. Trzeba tylko mocniej w to uwierzyć, bo 50 razy (tyle powtarza się w Różańcu modlitwa „Zdrowaś Maryjo”) mogą zmienić wiele.