Papież Franciszek
    Od samego początku Pan napełnił Kościół szczególnymi darami Ducha Świętego, jakimi są charyzmaty. Charyzmat jest łaską, darem udzielonym przez Boga człowiekowi wierzącemu, aby z bezinteresownością i miłością mógł udostępnić go w służbie na rzecz całej wspólnoty, dla dobra wszystkich. Trzeba podkreślić, że człowiek nie może sam zrozumieć, czy posiada charyzmat i jaki on jest. Dary, którymi napełnia nas Ojciec, rodzą się i rozwijają w obrębie wspólnoty. To we wspólnocie uczymy się je rozpoznawać jako znaki Jego miłości dla wszystkich jego dzieci.
    Bóg napełnia swój Kościół wieloma różnymi charyzmatami. Wszystkie one służą harmonijnemu rozwojowi osoby w wierze i w Bożej miłości. Nie mogą stawać się powodem zawiści i podziałów! We wspólnocie chrześcijańskiej potrzebujemy jeden drugiego, a każdy otrzymany dar realizuje się w pełni, kiedy dzielimy się nim z braćmi, dla dobra wszystkich.
        
Fragment z Audiencji Generalnej Ojca Świętego, 01.10.2014 †

---

Ks. abp Tadeusz Kondrusiewicz
   Dzisiaj Kościół ma nowe możliwości dla organizacji życia duchowego wiernych oraz dla ewangelizacji. Jednak przy tym rola Różańca się nie zmniejsza, lecz musi wzrastać.
    Jednym z problemów człowieka współczesnego jest zaniedbanie praktyki zarówno wspólnej, jak i osobistej modlitwy. Szczególną trwogę wywołuje zaniedbanie modlitwy wspólnej w rodzinach, gdy wspólnie się modlą rodzice i dzieci. Różaniec może pomóc wszystkim członkom rodziny zebrać się razem na wspólnej modlitwie. On sprzyja nie tylko pogłębieniu modlitwy jako rozmowy duszy z Bogiem, lecz także wzmocnieniu rodziny jako Kościoła domowego i miejsca pierwszej ewangelizacji. Różaniec może też pomóc w budowaniu braterskich i sąsiedzkich więzi z innymi ludźmi, kiedy będą się modlić razem. Dlatego więc musimy odradzać i wzmacniać praktykę wspólnej modlitwy różańcowej w kółkach różańcowych, w rodzinach, między sąsiadami i w kościołach, zwłaszcza przede Mszą św.

Fragment przemówienia z okazji rozpoczęcia Kongresu Różańca Świętego