ГРОДНА
Аўторак,
15 кастрычніка 2024 года |
XXIX Нядзеля звычайная
З Eвангелля св. Мацвея
Фарысеі пайшлі і раіліся, як бы злавіць Езуса на слове. I паслалі да Яго вучняў сваіх разам з прыхільнікамі Ірада, каб сказалі: “Настаўнік, мы ведаем, што Ты праўдзівы і шляху Божаму праўдзіва вучыш, і не зважаеш ні на кога, бо не глядзіш на аблічча людзей. Таму скажы нам: як Табе здаецца, ці належыць даваць падатак цэзару, ці не?”. Але Езус, ведаючы зласлівасць іхнюю, сказаў: “Што Мяне выпрабоўваеце, крывадушнікі? Пакажыце Мне падатковую манету”. Яны прынеслі Яму дынар. Ён спытаў іх: “Чыя гэта выява і надпіс?”. Кажуць Яму: “Цэзара”. Тады Ён сказаў ім: “Дык аддавайце цэзарава цэзару, а Божае Богу”.†
Мц 22, 15–21
Справы Божыя і людскія
Фарысеі былі ўпэўнены, што нарэшце Езус трапіць у пастку: усякі адказ (які яны прадбачылі) павінен быў завяршыцца абвінавачваннем – альбо ў супрацоўніцтве з акупантам (калі скажа плаціць), альбо ў бунце супраць улады (калі будзе заклікаць не аддаваць падатак Рыму). Сваім адказам Езус прымусіў сваіх праціўнікаў замаўчаць. Яны адышлі з сорамам, бо для іх саміх прапанаванае рашэнне было адначасова і неспадзяваным, і відавочным. Такім чынам, Езус у сваім навучанні прыгадаў аб нябачнай, але рэальнай мяжы паміж справамі Божымі і людскімі. Мудры чалавек павінен убачыць яе і ўшанаваць. Гэты падзел і наступствы, што вынікаюць з яго, абавязваюць свецкую ўладу шанаваць духоўную аўтаномію. Дрэнна, калі духоўныя ўлады хочуць атрымаць магчымасць прымаць рашэнні адносна свецкіх спраў, бо так вельмі лёгка можна дайсці да злоўжыванняў і паддацца спакусе кіравання духоўнымі справамі праз дэкрэты. Але таксама недапушчальна, калі свецкая ўлада пераблытвае трон з алтаром. Касцёл гатовы быў заплаціць самую вялікую цану, каб ніякі цар не рассеўся на месцы, якое прызначана самому Богу ці выбраным Ім пастырам. Свабода Касцёла падмацавана пячаткамі крыві мучанікаў.
Фарысеі былі ўпэўнены, што нарэшце Езус трапіць у пастку: усякі адказ (які яны прадбачылі) павінен быў завяршыцца абвінавачваннем – альбо ў супрацоўніцтве з акупантам (калі скажа плаціць), альбо ў бунце супраць улады (калі будзе заклікаць не аддаваць падатак Рыму). Сваім адказам Езус прымусіў сваіх праціўнікаў замаўчаць. Яны адышлі з сорамам, бо для іх саміх прапанаванае рашэнне было адначасова і неспадзяваным, і відавочным. Такім чынам, Езус у сваім навучанні прыгадаў аб нябачнай, але рэальнай мяжы паміж справамі Божымі і людскімі. Мудры чалавек павінен убачыць яе і ўшанаваць. Гэты падзел і наступствы, што вынікаюць з яго, абавязваюць свецкую ўладу шанаваць духоўную аўтаномію. Дрэнна, калі духоўныя ўлады хочуць атрымаць магчымасць прымаць рашэнні адносна свецкіх спраў, бо так вельмі лёгка можна дайсці да злоўжыванняў і паддацца спакусе кіравання духоўнымі справамі праз дэкрэты. Але таксама недапушчальна, калі свецкая ўлада пераблытвае трон з алтаром. Касцёл гатовы быў заплаціць самую вялікую цану, каб ніякі цар не рассеўся на месцы, якое прызначана самому Богу ці выбраным Ім пастырам. Свабода Касцёла падмацавана пячаткамі крыві мучанікаў.
< Папярэдняя | Наступная > |
---|
Літургічны каляндар
Адзначаем
імяніны: | |
Да канца года засталося дзён: 77 |
Чакаем Вашай падтрымкі
Дарагія Чытачы!
Просім Вас аб дапамозе ў абвяшчэнні Добрай Навіны. Мы чакаем Вашых лістоў, артыкулаў, здымкаў і падтрымкі ў фінансаванні газеты. Як адна сям’я “Слова Жыцця” мы прагнем несці Божае слова, гаварыць аб Хрысце і Касцёле ўсё большай колькасці людзей у Беларусі і па-за яе межамі.
Просім Вас аб дапамозе ў абвяшчэнні Добрай Навіны. Мы чакаем Вашых лістоў, артыкулаў, здымкаў і падтрымкі ў фінансаванні газеты. Як адна сям’я “Слова Жыцця” мы прагнем несці Божае слова, гаварыць аб Хрысце і Касцёле ўсё большай колькасці людзей у Беларусі і па-за яе межамі.