“Bierzcie i pijcie, oto jest Ciało moje, które za was będzie wydane” (por.: Mt 26,26). Dzięki swej bezgranicznej miłości Pan Jezus na zawsze pozostał wśród nas w Eucharystii i pragnie, by każdy brał udział w Jego Ofierze i przyjmował Go jako pożywienie, dające życie wieczne.
    Przyjęcie Komunii eucharystycznej nie zawsze jest możliwe: przeszkodą ku temu mogą stać się takie czynniki jak nieobecność kapłana, spora odległość do świątyni, choroba bądź wewnętrzny stan duszy. Wyjściem z podobnego typu sytuacji jest przyjęcie Komunii duchowej.
    Pojawienie się praktyki Komunii duchownej związane jest z faktem ustanowienia rzadkiego przyjęcia Komunii pod postacią Chleba i Wina: w średniowieczu przyjęła się praktyka przystępowania do Komunii św. wyłącznie na Wielkanoc, co było potwierdzone uchwałą IV Soboru Laterańskiego. Po Soborze Trydenckim zaczęto radzić przyjmowanie Komunii duchowej. Najczęściej praktykowano to we wspólnotach zakonnych, lecz nie tylko. †

Mówi się, że ten, kto zobaczył, ten spożył. Modląc się, wierni przyjmowali Komunię św. Odbywało się to wtedy, gdy kapłan podnosił Hostię, w ten sposób ukazując Ją wiernym. W taki sposób zrodziła się praktyka Komunii duchowej, która sukcesywnie zakorzeniła się w Kościele w ciągu wieków i była polecana przez świętych nauczycieli życia duchowego.
    Komunia duchowa jest to łączność człowieka z Jezusem eucharystycznym. Realizuje się przez pragnienie przyjęcia Komunii sakramentalnej. Jednocześnie to pragnienie posiada swój fundament w wierze ożywionej przez miłość.
   
    Istotnymi elementami Komunii duchowej są:
    a. pragnienie płynące z żywej wiary,
    b. pragnienie sakramentu Eucharystii przynoszącego zbawienie,
    c. pragnienie inspirowane przez miłość,
    d. pragnienie wyraźne, uświadomione.
   
    Komunia duchowa jest tej samej natury, co Komunia sakramentalna (eucharystyczna), prowadzi do niej i jest z nią ściśle związana. Owoc Komunii duchowej jest taki sam, co i sakramentalnej: realna, wypełniona łaską łączność z osobą Jezusa.
    Możliwość przyjmowania Komunii duchowej jest wielką szansą religijną nie tylko dla tych, którzy z przyczyn zewnętrznych nie mogą przystąpić do Komunii sakramentalnej, ale także dla tych ludzi, którzy żyją w związkach bez ślubu kościelnego, lecz szczerze przeżywają za swe grzechy i chcą się pojednać z Chrystusem.