Ceremonia otwarcia i poświęcenia rzeźby w miejscu zburzonej świątyni odbyła się 7 czerwca w drugim dniu Festiwalu Kultur Narodowych.

Upamiętniający znak stanowią dwa zniszczone kamienne łuki, przedstawiające krzyże katolicki i prawosławny. Autorami owej kompozycji, która ma przypominać zarówno mieszkańcom, jak i odwiedzającym Grodno o wysadzonej w powietrze około 50 lat temu głównej świątyni katolickiej miasta nad Niemnem, są rzeźbiarz Siergiej Bildiuk i architekt Aleksander Zacharczuk.
    Na ceremonii poświęcenia pomnika zebrali się przedstawiciele różnych wyznań, korpusu dyplomatycznego, a także liczni mieszkańcy miasta. Wielu z tych, kto przybył na tę uroczystość, pamięta mroczny rok 1961, gdy komuniści zrujnowali jeden z najpiękniejszych kościołów naszego kraju. †

Pomnik został poświęcony przez księdza biskupa Aleksandra Kaszkiewicza, Ordynariusza Grodzieńskiego, oraz arcybiskupa grodzieńskiego i wołkowyskiego Artemija.
    W swym przemówieniu ks. bp Aleksander zauważył, że wszystko w tym życiu ma swój początek i swój koniec, tylko Bóg jest wieczny. Hierarcha podkreślił, że ów pomnik jest wyrazem pewnego rodzaju symbolu wieczności, świętym jest miejsce, w którym niegdyś wznosiła się wspaniała świątynia.
    - Odwieczny Bóg w swojej niezgłębionej opatrzności w szczególny sposób połączył w tej świątyni dwa bratnie wyznania: rzymskokatolickie i prawosławne. W ciągu wieków odbywały się tutaj nabożeństwa chrześcijańskie i skupiało się życie pierwszej katolickiej parafii w Grodnie. Historia tego miejsca dokładnie odzwierciedla zmiany, jakie zaszły w naszym społeczeństwie: dobrobyt, pożary, zniszczenia, po których znowu nadszedł czas pokoju i odbudowy. To miejsce jest miejscem pamięci o naszych chrześcijańskich korzeniach - powiedział hierarcha.
    Ks. bp Aleksander wyraził również nadzieję, że dzięki poświęceniu pomnika miejsce, gdzie kiedyś stała świątynia, będzie nie tylko miejscem wspomnień, ale także przypomnieniem o uszanowaniu każdej świątyni, o wzajemnym szacunku wiernych różnych wyznań.
    - Niech ten pomnik będzie apelem do nas wszystkich, aby zachowywać wierność Chrystusowi i Jego przykazaniom - zaznaczył biskup Kaszkiewicz. - Serdecznie dziękuję inicjatorom, władzom świeckim i wszystkim tym, kto przyczynił się do tej uroczystości. Będziemy się troszczyć o zachowanie naszych tradycji, o przyszłość naszego miasta i rozkwit naszej ojczyzny.
   
    Fara Witoldowa symbolem miasta nad Niemnem
    Właśnie tak mówią o wysadzonej w powietrze świątyni grodnianie. Niestety, coraz mniej jest tych, którzy pamiętają, jak wyglądał zniszczony unikatowy pomnik murowanej stronicy naszej historii, lecz jednocześnie są ludzie, którzy interesują się historią świątyni, czczą pamięć o niej.
    - W różne czasy świątynia nosiła inne tytuły: Fara Witoldowa, sobór Sofijskij, kościół garnizonowy – opowiada Teresa Białousowa (z domu Jaskielewicz). - Ojciec mój służył do mszy w tej świątyni. Byłam wtedy dzieckiem, w pamięci zachowały się obrazy Fary. Była to piękna, wzniosła świątynia, która – jak się wydawało – sięgała nieba. Kościół zburzyli w nocy z 28 na 29 listopada 1961 roku... Dobrze pamiętam, gdy następnego dnia poszliśmy tam i zobaczyliśmy straszny widok: po świątyni została jedynie góra gruzu, którą sprzątano w ciągu kilku dni. Mój tata zbierał kawałki cegły, pozostałe po zburzonym kościele, po tym przechowywał je w domu. Był to nieznośny ból dla naszych rodziców, a my, dzieci, płakałyśmy razem z nimi...
    Temat sześciusetletniej historii Fary Witoldowej, która przeżyła pożary, wojny, lecz stała się ofiarą władzy ateistycznej, nadal jest aktualny również na poziomie naukowym.
    W maju 2013 r. grodnianie zapoznali się z ciekawym programem multimedialnym „Harodnia. 50 lat bez Fary Witoldowej”, który ujrzał światło dzienne dzięki wydawnictwu „Haradzienskaja Biblioteka”. Pod jedną okładką autorzy wydania umieścili kolorową książkę i płytę, na którą umieszczone są zdjęcia świątyni, jego historia i zniszczenie, wspomnienia grodnian, a także dokładne badania białoruskich oraz litewskich historyków.
    W celu popularyzacji dziedzictwa historyczno-kulturowego została zrealizowana idea składanki Fary Witoldowej. Jej autorami są Natalia Kutz oraz Andrej Szulajeu. Rekonstrukcję świątyni wykonano na podstawie zdjęć historycznych, spodziewając się, iż taki sposób interpretacji historii pomoże grodnianom – tym młodszym oraz starszym - poznać historię Fary Witoldowej i stać się bardziej świadomymi patriotami.
    Całkiem niedawno powstała pierwsza 3D- rekonstrukcja Fary Witoldowej. Autorem jest młody inżynier budownictwa. W przyszłości planuje on stworzenie modeli innych zburzonych świątyń – najpierw kościołów karmelickiego oraz dominikańskiego, a także klasztoru bernardynek.