«Nawróćcie się do mnie całym swym sercem przez post i płacz, i lament» (por.: Jl 2,12) czytamy w jednym z fragmentów Pisma Świętego, wprowadzającego nas w atmosferę Wielkiego Postu. A jakie ciekawe propozycje przeżywania tego okresu we wspólnocie rodzinnej możemy wykorzystać, żeby w naszych domach odbywała się liturgia nawiązująca do tej, która ma miejsce w świątyni?

Kiedy w rodzinie pojawiają się dzieci, przeżywanie Wielkiego Postu zaczyna przybierać nowe formy: więcej się modli nie tylko indywidualnie, ale rodzinnie, domownicy podejmują postanowienia i codziennie wieczorem każdy mówi, jak mu poszło, rodzice z dziećmi wspólnie uczestniczą w Drodze Krzyżowej i Gorzkich Żalach. Wydaje się, że są to same proste rzeczy, ale jakże ważne, bo pozwalają wspólnie przygotowywać się do najważniejszego święta chrześcijańskiego, zachęcają otworzyć serca Bogu, który woła nas, oddaje siebie za nas i proponuje życie wieczne.
    Nie należy tłumaczyć, że każdy z nas osobiście powinien przeżyć ten okres z Bogiem, pościć, żałować za grzechy, modlić się, robić dobre uczynki... Ale mimo tego rodzice i dorośli powinni także doradzać młodszemu pokoleniu, dzielić się własnym doświadczeniem przeżywania Wielkiego Postu oraz tłumaczyć śmierć Syna Bożego, jej znaczenie, to, w jaki sposób możemy przyjąć Odkupienie Chrystusa i przeżyć tajemnicę Zmartwychwstania. Dlatego warto pomyśleć nad tym, by nabyć swoiste rytuały rodzinne, które pomogą w przeżywaniu Wielkiego Postu. Tutaj można przytoczyć wypowiedź bł. Jana Pawła II, który zwrócił się do wszystkich rodziców słowami: „Musicie czynić wszystko, aby Bóg był obecny i czczony w Waszych rodzinach. Nie zapominajcie o wspólnej, codziennej modlitwie… †

Zachowujcie religijne zwyczaje i pielęgnujcie tradycję chrześcijańską… Niech Waszym największym pragnieniem będzie wychowanie młodego pokolenia w łączności z Chrystusem i Kościołem”. Tylko wówczas rodzina chrześcijańska wypełni jedną ze swoich ról – związaną z przekazywaniem wiary i uczestnictwem w życiu Kościoła. Wielką rolę rodziców Kościół upatruje więc w tym, aby jako pierwsi wychowawcy swoich dzieci, wprowadzali je w świat przeżyć religijnych, a to na pewno zaowocuje w przyszłości.
    Jeśli między członkami rodziny nie każde zachowanie było dobre, domownikom warto podać sobie nawzajem dłonie i wypowiedzieć słowo „przepraszam” - to będzie pierwszy krok do nawrócenia, gdyż przebaczenie bliźniemu jest warunkiem przebaczenia ze strony Ojca Niebieskiego, dlatego trzeba częściej stosować słowo „przepraszam” i uczyć się przebaczać.
   
    Moc dziecięcej modlitwy
    Podczas Wielkiego Postu dorośli powinni pamiętać, że ich obowiązkiem jest poprzez własne świadectwo umiłowania Boga pociągać na tę drogę dzieci, by i oni mogli docenić tak wielki dar, jakim jest obecność Jezusa w naszym życiu.
    Dzisiejszy duchowo spus­toszony świat szczególnie potrzebuje dziecięcej modlitwy. Ten wątek podkreślił, z kolei, ks. bp Józef Staniewski, który powiedział podczas nabożeństwa Środy Popielcowej, że konieczny jest rozwój dziecięcych kółek różańcowych i grup adoracyjnych, budzenie u dzieci potrzeby modlitwy przed Najświętszym Sakramentem, bo Chrystus woła: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, do takich należy królestwo Boże” (por.: Mk 10,14). Dlatego trzeba zachęcać dzieci nie tylko do uczestnictwa w Drodze Krzyżowej, czy Gorzkich Żalach, ale również do adoracji Najświętszego Sakramentu, by mogły w ciszy własnego serca kontynuować swoje osobiste spotkanie z Jezusem, prowadzić rozmowę z najlepszym Przyjacielem.