---

Abp Tadeusz Kondrusiewicz
   Pewnego razu grupa turystów górskich spotkała drwala z siekierą na ramieniu. Zapytali go: „Dokąd pan idzie?”. „Idę na górę, by stamtąd przynieść drewno na odnowienie mego domu”. „Po co wspinać się na górę, skoro dookoła jest mnóstwo drzew?” – spytali zdziwieni turyści. Na co tamten odpowiedział: „Wiem o tym, lecz potrzebuję wytrzymałego drewna, a takie rośnie właśnie na wierzchołkach gór, tam drzewa znoszą wszelakie wypróbowania, są zahartowane przez pogodę. Im wyżej, tym rosną mocniejsze drzewa”.
    To jest akurat to, czego Pan Bóg oczekuje od nas: by wiatry pokus nas hartowały, podnosząc nasze życie na coraz wyższy poziom. Wielki Post, który żeśmy rozpoczęli, jest wspaniałą szansą na to, by zrobić gruntowny rachunek sumienia względem tego, w jaki sposób wykorzystujemy daną nam swobodę dzieci Bożych, komu zaufaliśmy - Bogu, czy złemu duchowi. Bóg jest naszym Królem, który jednym słowem potrafi zniszczyć zło. Dlatego ufamy Panu, ponieważ On nadal ma nadzieję, że powrócimy od Niego, a żyjąc zgodnie z Jego zasadami, dojdziemy od życia wiecznego.

Fragment homilii na 1. niedzielę Wielkiego Postu, 09. 03. 2014 r.