Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Na początku dzisiejszego spotkania zaśpiewaliśmy „Pan kiedyś stanął nad brzegiem...”. Rzeczywiście Jezus, gdy szedł wzdłuż jeziora, powoływał apostołów, mówił im: „Pójdźcie za Mną”(por. Mk 1, 17), i szli za Nim. Wtedy nie było dialogu, istniała tylko konkretna decyzja. Jednak później, gdy już byli uczniami w szkole Chrystusa, przekładając na dzisiejsze realia – w seminarium, wtedy już dialog był i dowiedzieli się o Nim więcej. Stawiali pytania: „Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą...” (Mk 10, 28), On zaś dawał różne odpowiedzi, radosne i zachęcające do obowiązku: „Wy dajcie im jeść” (Mt 14, 16), były ostre słowa w trudnych momentach, gdy na przykład zażądał od Piotra, by tamten zszedł Mu z oczu (por. Mt 16, 23), ale były też inne, na przykład, gdy Jezus trzy razy zapytał Piotra: „Czy miłujesz Mnie?” (por. J 21,15). †

Drodzy, dla mnie w tym momencie brzmią słowa Chrystusa, który zwrócił się do Apostoła, powiedziawszy: „Nie bój się! Wystarczy ci Mojej łaski”, łaski Chrystusa. Odczuwałem też wsparcie Arcybiskupa, Nuncjusza Apostolskiego na Białorusi.
    Tak, jak mówimy, że Bóg przychodzi, aby nawiązać dialog, Bóg zaprasza i mówi, Bóg dyktuje. Wasza Ekscelencjo, głęboko szanowany Księże Biskupie, jak mówił młody Samuel, tak i ja dzisiaj, jako biskup pomocniczy będę mówił i powtarzał słowa: „Mów, Panie, bo sługa Twój słucha”, co trzeba robić i w jaki sposób to robić pod pasterską ręką Księdza Biskupa. Szanowni! Odczuwam ciepło Waszych serc. Wasza obecność, Wasza modlitwa, cicha i spokojna, również podpowiadają mi w tym momencie, gdy jest mi trudno i czuję lęk: „Wystarczy ci Jego łaski”. Bardzo Was proszę o modlitwę.
    Gdy w ciągu 18 lat kapłaństwa spotykałem się z mnóstwem ludzi poza Kościołem, to zadając im pytania: „Dlaczego nie jesteś w kościele?”, „Dlaczego nie przychodzisz?”, „Dlaczego się nie modlisz?” – najczęściej słyszałem odpowiedź, że boją się, bo wierzą w Boga, ale pamiętają Go wyłącznie jako Sędzię, jako Tego, kto tylko karze i zabrania. Dlatego współczesnemu światu trzeba obowiązkowo mówić tak, jak Ojciec Franciszek mówi o miłosierdziu Jezusa Chrystusa, o miłości Boga, o tym, że Bóg nie jest zmęczony przebaczaniem, trzeba tylko, aby ludzie do Niego przyszli. Radość Ewangelii niech napełnia serca wszystkich mieszkańców Białorusi i nie tylko, aby wszyscy poznali, że Bóg jest prawdziwą Miłością.
    Dziękuję Panu Bogu za zaufanie, a wszystkim tym, którzy tę pełnię kapłaństwa dziś dla mnie wypraszają - za szczerą modlitwę. Proszę Was o dalszą modlitwę i obiecuję w swoich modlitwach zawsze o Was pamiętać.