Człowiek, powołany przez Boga do życia, otrzymał zadanie rozmnażania się. Przekazując życie, zarówno mężczyzna jak i kobieta współpracują z Panem Bogiem w tej twórczej sprawie. Od stosunków seksualnych wstrzymują się przede wszystkim ci, którzy wzorem Jezusa Chrystusa pragną zachować czystość dla Królestwa Niebieskiego – mnisi i kapłani, czasem też małżeństwa świadomie wstrzymują się od aktu małżeńskiego. Aby lepiej zrozumieć, po co to robią, należy przypomnieć naukę Kościoła odnośnie godności osoby ludzkiej, która całkiem się bazuje na Prawie Bożym, wpisanym w naturę ludzką i opisanym w Piśmie Świętym.
    Kościół katolicki uczy, iż małżeń­ski akt seksualny przedstawia sobą wyraz jedności mężczyzny i kobiety, którzy dzięki sakramentalnym więziom miłości realizują dobrowolne oddanie się i przyjęcie innej osoby. Przebiega to na poziomie duchowo-cielesnym w wierności i otwartości na narodzenie potomstwa. Miłość małżeńska ma szczególny charakter: jest to miłość osoby, która przejawia przez impuls cielesny siłę uczuć i pragnienia ducha i woli. Głęboka jedność w małżeństwie nie ogranicza się jedynie do połączenia cielesnego, lecz polega na jedności serca i duszy, co z kolei jest realizowane w wierności, stabilności małżeństwa i otwartości na stworzenie komunii osób: najpierw samych małżonków, później zaś całej rodziny. †

Kościół uważa małżeństwo za wspólnotę życia i miłości, a małżonków za współpracowników Boga w kwestii przekazania życia i rozpowszechniania miłości. Włączeni do zbawczego planu Bożego małżonkowie katoliccy pragną w swym życiu kierować się Prawem Bożym.
    Kościół pozytywnie odnosi się do małżeństwa jako daru Bożego, podkreślając jego istotę dla stosunków małżeńskich, jednak widzi też wartość we wstrzymaniu się od nich w odpowiednich okolicznościach. O wartości wstrzymania się od stosunków seksualnych w małżeństwie pisze Sługa Boży Paweł VI w encyklice „Humanae vitae”, którą warto poczytać (można znaleźć ją w Internecie). W dokumencie podkreśla się, iż wstrzymanie się nie tylko nie szkodzi miłości małżeńskiej, lecz wprowadza do niej harmonię i spokój, pomaga także w zwalczaniu egoizmu, zwiększając wzajemną odpowiedzialność małżeńską.
    Motywacje wstrzymania się są różne. Najczęściej wynikają z zasady odpowiedzialnego rodzicielstwa, pomagają małżonkom zgodnie z naturą korzystać z daru miłości i wstrzymywać się z jakichś słusznych powodów od poczęcia dziecka przez odmawiania sobie aktu seksualnego w dni płodne. Etyka katolicka odrzuca sztuczne sposoby regulowania poczęcia, zaś zniszczenie nowego życia jest uważane za grzech ciężki.
    By dokładniej zrozumieć naukę Kościoła odnośnie wartości życia ludzkiego od momentu poczęcia do naturalnej śmierci, warto przeczytać encyklikę bł. Jana Pawła II „Evangelium vitae” oraz wskazówki „Donum vitae”. Innym powodem wstrzymania się od życia seksualnego mogą być: choroba małżonków, złe samopoczucie lub niesprzyjające sytuacje życiowe. Warto też wspomnieć, iż Kościół akcentuje personalne podejście do człowieka, które nie pozwala na jego przedmiotowe traktowanie, i przypomina, że nadrzędnym elementem życia ludzkiego jest miłość.