Kościół katolicki nie uznaje rozwodów. To znaczy, że jeżeli małżeństwo jest prawdziwe, zgodnie z wymaganiami KPK, nie może ono być rozerwane. Lecz, zarówno w świeckiej, jak i kościelnej terminologii istnieje takie pojęcie, jak „separacja”. Co to jest? Separacja jest rozerwaniem lub powstrzymaniem się od wspólnego życia obojga małżonków z dalszym istnieniem zawartego przez nich małżeństwa. Inaczej mówiąc, separacja zwalnia od obowiązków wspólnego zamieszkiwania i wykonywania małżeńskiego obowiązku, lecz związek małżeński nadal pozostaje istnieć.
    Kiedy i z jakich powodów można wyznaczyć separację? Regulują to kanony 1152-1153 KPK. Mówiąc o powodach, wśród nich można wyliczyć następujące: cudzołóstwo, niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia duszy lub ciała jednego z małżonków, niewykonywanie podstawowych obowiązków małżeńskich. Kto wobec tego może w Kościele stwierdzić separację? Po pierwsze, biskup diecezjalny, po drugie, sąd biskupi, i po trzecie, sami małżonkowie, jeśli istnieje poważny powód. †

Jeśli mówić o przerwaniu separacji według prawa kościelnego, następuje ono w trzech przypadkach: jeśli niewinny współmałżonek wybaczy winnemu i ponownie przyjmie go do wspólnoty małżeńskiej; jeśli przestanie istnieć przyczyna separacji albo skończy się termin czasowej separacji; jeśli nastąpi śmierć jednego z separowanych małżonków.