W maju ubiegłego roku redakcja katolickiego portalu Catholic.by rozpoczęła bardzo ciekawy projekt, gdzie podaje odpowiedzi na pytania dotyczące wiary, które interesują zarówno praktykujących katolików jak i tych, kto po raz pierwszy zaglądają do kościoła. Prowadzona przez redakcję likwidacja analfabetyzmu pomaga wielu ludziom odnaleźć potrzebne odpowiedzi. Prowadząca rubryki Swietłana Żylewicz zwróciła się do o. Andrzeja Juchniewicza OMI z pytaniami na temat sakramentu chrztu. Drodzy Czytelnicy! Zachęcamy Was do lektury wywiadu o sakramencie chrztu.

Czy należy ochrzcić człowieka, który nie wie, czy był ochrzczony w dzieciństwie?
    Sakrament chrztu, udzielony jeden raz, nie może być powtórzony dla już ochrzczonego człowieka (por.: Can. 845 §1). Jeśli istnieje wątpliwość, czy ten ktoś był ochrzczony lub czy chrzest był udzielony ważnie, i jeśli wątpliwość pozostaje nawet po przeprowadzeniu starannego dochodzenia, należy udzielić „chrztu warunkowego” (por.: Can. 869 §1). W takim wypadku forma chrztu brzmi tak: „N., jeśli nie byłeś/byłaś ochrzczony/a, ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. †

Fakt, że w większości przypadków Chrzest otrzymuje się w dzieciństwie, ukazuje, że chodzi o dar Boga: nikt poprzez własne siły nie zasługuje na życie wieczne. Miłosierdzie Boga, które gładzi grzech i pozwala przeżywać we własnej egzystencji „te same dążenia Chrystusa Jezusa” (Flp 2,5), darowane jest człowiekowi z czystej łaski. Chrzest nie jest więc rytem z przeszłości, ale spotkaniem z Chrystusem, które kształtuje całe istnienie ochrzczonego, daje mu życie Boże i wzywa go do szczerego nawrócenia, sprawionego i podtrzymanego przez łaskę, które prowadzi go do osiągnięcia dojrzałej postawy Chrystusa. Benedykt XVI

    Dlaczego w katolicyzmie należy chrzcić w dzieciństwie?
    Rodzice chcą dać dzieciom wszystko co jest najlepsze. Chrzest jest najcudowniejszym prezentem: dziecko zostaje „wszczepione” w żywy organizm Chrystusa, zaczyna żyć z Jego „soków”, małe ziarenko wiary zasiewa się i zaczyna wzrastać. Już pierwsi chrześcijanie przyjmowali chrzest całymi rodzinami, na przykład, „dom Korneliusza” (por. Dz 10, 48), a znaczy także dzieci.
   
    W jakim wieku należy ochrzcić dziecko?
    Kiedyś, kiedy śmiertelność niemowląt była wysoka, chrzczono kilka dni po narodzinach (3-5 dni). Obecnie, kiedy poziom życia się polepszył, rodzice czekają dłużej. Kościół przypomina, że rodzice mają obowiązek ochrzcić swoje dziecko w „pierwszych tygodniach” życia. I nawet przed urodzeniem powinni oni przyjść do proboszcza swojej parafii i poprosić o chrzest, aby godnie do niego się przygotować (Can. 867 §1).
   
    Czy może być ochrzczone dziecko, którego rodzice nie mają sakramentu małżeństwa?
    Rodzice i rodzice chrzestni biorą na siebie odpowiedzialność za wiarę dziecka i jej rozwój, dlatego powinni oni żyć w odpowiedni sposób. Podczas chrztu (w imieniu dziecka) oni wyrzekają się grzechu, wszelkiej przyczyny grzechu i szatana. Jeśli nadal pozostają żyć w grzechu, wychodzi, że kłamią! Praktyka była taka: dziecko jest niewinne, dlatego ma prawo i powinno być ochrzczone. Lecz, jeśli nie ma ku temu przeszkód, rodziców intensywnie zachęcają do przyjęcia sakramentu małżeństwa. Można to uczynić nawet podczas jednej uroczystości: ślub rodziców i chrzest dziecka.
   
    Kiedy kapłan może odmówić chrztu?
    W sytuacji, jeśli nie ma pewności co do religijnego wychowania dziecka – to znaczy ani rodzice, ani chrzestni nie są w stanie zagwarantować religijnego wychowania dziecka.
   
    Czy wierni innych wyznań i religii mogą być rodzicami chrzestnymi?
   Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej może być dopuszczony tylko razem z chrzestnym katolikiem i tylko w charakterze świadka chrztu. Wierny innej religii (niechrześcijanin) nie może być rodzicem chrzestnym (por.: Can. 874 §2).
   
    Czy mąż i żona mogą być rodzicami chrzestnymi?
   Mogą, jeśli nie są oni rodzicami przyjmującego chrzest.
   
    Czy można ochrzcić bez chrzestnych lub z jednym z nich?
    W sytuacji niebezpieczeństwa utraty życia można ochrzcić bez chrzestnych (por.: Can. 867 §2 ). W sytuacji zwykłej należy wybrać ojca chrzestnego lub matkę chrzestną lub obu naraz (por.: Can. 873 ).
   
    Czy sami rodzice mogą ochrzcić swoje dziecko?
    Jak podano wyżej, rodzice przyjmującego chrzest nie mogą być chrzestnymi.
   
    Czy można być rodzicem chrzestnym kilkorga dzieci?
    Można, jeśli nie ma innej możliwości. Ważne jest, aby istniała możliwość towarzyszenia chrześcijańskiemu życiu ochrzczonego, aby on mógł prowadzić życie chrześcijańskie, zgodnie z przyjętym sakramentem, i wiernie wypełniał związane z nim obowiązki (por. Can. 872).
    Słyszałem od starszej pani, że po represjach bolszewickich oraz po wojnie w Mińsku nie było kapłanów. Kapłan przyjeżdżał rzadko, w dodatku tylko na jeden albo dwa dni. Wtedy ksiądz chrzcił od rana do nocy. Było też tak, że zakrystianin i jakaś babcia byli chrzestnymi rodzicami tłumu ludzi, którzy po wojnie nie mieli możliwości się ochrzcić. Jednakże, jest to wypadek szczególny.
   
    Czy można się wyrzec chrzestnych rodziców i wybrać nowych, jeśli pierwsi rodzice chrzestni zaczęli prowadzić amoralne życie?
    Nie można ponownie wybrać chrzestnego. On jest świadkiem momentu chrztu.
   
    Jakie prezenty należy dawać chrzestniakowi?
    Najlepszym prezentem jest obecność w jego życiu i przykład dobrego, zdrowego życia chrześcijańskiego, radosnych relacji z Jezusem. Tego nic (zabawki, komputer, rower) nie zastąpi.
   
    Dla Informacji
   
    Jak powstał sakrament chrztu?
    „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28,19) – tymi słowami Pan Jezus ustanowił pierwszy z siedmiu sakramentów – sakrament chrztu świętego.
   
    Do czego jest potrzebny chrzest?
    Poprzez chrzest Pan oczyszcza nas od zmazy grzechu pierworodnego, odpuszcza wszystkie winy, popełnione przed chrztem, udziela nadprzyrodzonego Bożego daru łaski uświęcającej, odradza do nowego życia dzieci Boże, ponad to, poprzez chrzest człowiek dołącza się do wspólnoty ludu Bożego – Kościoła. Dopiero po przyjęciu chrztu możemy przyjmować inne sakramenty (bierzmowanie, Eucharystia, pokuta, namaszczenie chorych, kapłaństwo, małżeństwo).
    Sakramentu chrztu zazwyczaj udziela kapłan albo diakon, a w przypadku niebezpieczeństwa śmierci, jeśli nie ma kapłana, ochrzcić może każdy człowiek. Pożądane jest, aby imię, nadane na chrzcie, było imieniem świętego lub świętej, aby ochrzczony miał przykład do naśladowania oraz swego orędownika u Boga.
    Chrzest to tylko początek, który wymaga dalszego rozwoju wiary i życia według niej. Jest to obowiązek rodziców, chrzestnych i samego ochrzczonego.
   
   
    Jak należy przygotować się do chrztu?
    Rodzice powinni przyjść do kościoła na rozmowę z kapłanem, aby omówić wszystkie pytania dotyczące chrztu dziecka. Powinni oni przynieść ze sobą świadectwo urodzenia dziecka i swoje paszporty oraz przedstawić kandydatów na rodziców chrzestnych. Chrzest poprzedzają zajęcia z religii.
   
    Dlaczego potrzebni są rodzice chrzestni?
    Każdemu dziecku rodzice wybierają chrzestnych ojca i matkę. Oni pomagają rodzicom w wychowaniu dziecka w wierze i zgodnie z chrześcijańską moralnością. Podczas chrztu wyznają oni wiarę, dlatego rodzicami chrzestnymi nie mogą być osoby nie potrafiące szczerze wyznawać swojej wiary.
   
    Kto może być rodzicem chrzestnym?   
   Wypełniać zadania chrzest­nego w Kościele katolickim może ten, kto:
   • jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców (opiekunów), a jeśli ich nie ma – przez proboszcza lub udzielającego sakramentu i ma odpowiednie do tego zdolności, a także zamiar wykonywania tego zadania;
   • ukończył 16 lat (jeśli nie ma innej decyzji biskupa diecezji) lub z ważnej przyczyny, proboszcz lub udzielający sakramentu może zrobić wyjątek;
   • katolik po przyjęciu I Komunii św. i sakramentu bierzmowania, który prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, którą ma wypełniać;
   • wolny od kary kanonicznej;
   • nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.
    Każdy inny nie może być chrzestnym (por.: Can. 874 §1).
   
    Po udzieleniu chrztu rodzice, wdzięczni Bogu i wierni swoim obowiązkom, powinni doprowadzić dziecko do poznania Boga, nauczyć się modlić, przyprowadzać na zajęcia z religii i przygotować do I Komunii św. i sakramentu bierzmowania.

Swoje uwagi i pytania prosimy dosyłać na adres redakcji Сatholic.by: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. .