“Стаўшы бацькамі, сужэнцы атрымліваюць ад Бога дар новай адказнасці. Іх бацькоўская любоў павінна стаць для дзяцей бачным знакам той самай любові Бога, «ад якой бярэ назву ўсялякае бацькоўства на небе і на зямлі»” (Familiaris consortio 15).

Трываючы ў радасці свята Нараджэння Пана, яшчэ раз лучымся з вамі, запэўніваючы ў нашай айцоўскай любові да вас. Прыйсце на свет Езуса Хрыста ў постаці чалавека з’яўляецца радаснай падзеяй, якая дае пачатак новай гісторыі чалавецтва. Нараджэнне Езуса суправаджае шмат акалічнасцей, якія маюць небяспечны характар. Калі паглядзім на ўмовы, у якіх Марыі прыходзіцца нараджаць Збаўцу свету, то трэба было б назваць іх крайне ўбогімі і небяспечнымі для здароўя немаўляці. Затым бачым, як Святая Сям’я ўцякае ў Егіпет, абараняючы такім чынам жыццё Езуса. Сёння ў Евангеллі чытаем пра падзеі, якія для Марыі і Юзафа, бацькоў Езуса, былі звязаны з вялікім перажываннем, з чым сустракаюцца многія бацькі, якія губляюць сваіх дзяцей. Бачым таксама, як вельмі сур’ёзна браты і сёстры падыходзяць да адказнасці за новае жыццё Марыі і Юзафа. Яны ведаюць, што з’яўляюцца бачным знакам любові Бога да чалавека...†