– Wiesz, ciągle się kłócimy... Z tego powodu nie możemy być razem.
    - Czy lubisz wiśnie?
    – Так.
    - Czy wyrzucasz pestki, gdy je jesz?
    – Ну, так.
    - Tak jest również w życiu: ucz się wypluwać pestki i jednocześnie lubić wiśnie!
    – Panie profesorze – zwrócił się uczeń do nauczyciela - dlaczego dobre sprawy najczęściej robią ludzie ubodzy, a nie bogaci?
    - Podejdź do okna – powiedział nauczyciel uczniowi. – Co widzisz?
    - Widzę bawiące się dzieci.
    - A teraz podejdź do lusterka. Co teraz widzisz?
    - Widzę siebie.
    – Otóż. Okno i lustro są wykonane z tego samego materiału – szkła. Lecz przez zwykłe szkło widzisz życie, a jeśli dodać odrobinę wartościowego metalu, pokryć srebrem powierzchnię szkła – zobaczysz tylko siebie samego!†

   Ciekawie, czy niewidomi również nie lubią jesiennych pochmurnych dni?
    Ciekawie, czy dzieci z ubogich rodzin w Afryce czują się także pokrzywdzone, gdy na urodziny otrzymują nie iPod, a inny odtwarzacz?
    Ciekawie, czy dzieci-sieroty również z niecierpliwością czekają na swoje 18. Urodziny, aby szybciej zostawić rodziców?
    Ciekawie, czy ludzie, którzy przeżyli wybuch, są także niezadowoleni z życia?
    Jest o czym pomyśleć.
    Zacznij dziękować Bogu za to, co otrzymałeś. Wielu marzy o takim życiu, jak twoje!!!
       Pewien starzec tak mówił o naprawie życia ludzkiego:
    - Jeśli do walizki włożymy ostre przedmioty: noże, widelce, gwoździe, igły lub pobite kawałki szkła, to, przepełniając walizkę, porwą ją. Aby zachować walizkę, trzeba wyrzucić z niej wszystkie ostre przedmioty.
    Podobnie jest z naszym sercem: grzechy, bezprawie, złość, wrogość, krzywda, nienawiść, którymi napełnione jest nasze serce, rwą je na części. Zmuszają człowieka do cierpienia.
    Samo życie zachęca nas do wyrzucenia z serca cierpienia z powodu bezprawia. Dzięki szczerej spowiedzi można wyrzucić z serca całą brzydotę grzechów, które, niby ostre przedmioty, sprawiają ból i cierpienie. Wtedy do serca wkroczy pokój. Obiecał nam go Jezus: "Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam" (J 14, 27).
       Zamyśliła krowa zostać koniem. Skacze po łące, biega i głośno rży. Myślała, że jej wszystko się udaje tak, jak prawdziwemu koniowi. Lecz niebawem jej dźwięczne rżenie przyciągnęło uwagę wilka. Zamiast tego, aby bronić się przed nim z pomocą rogów, krowa powróciła się do wilka, próbując się brykać, jak koń. I co dalej? – zapytacie. Wieczorem gospodarz zaczął szukać swojej krowy, ale znalazł w lesie tylko różki i nóżki.
    Korzystaj z tego, co dał ci Bóg, i nie staraj się stać innym człowiekiem. To źle się skończy. Jeśli nie wiesz, jak wykorzystać dane przez Boga zdolności, to proś Go o mądrość, i On z miłością nauczy Cię być takim, jaki masz być według Jego zamiarów.