ГРОДНА
Аўторак,
11 лютага 2025 года |
Парафіяльная місія ў Вярэйках

З 29 красавіка па 6 мая 2012 года ў касцёле ў Вярэйках (Ваўкавыскі раён) адбыліся парафіяльныя місіі. У вернікаў была мажлівасць перажыць духоўнае аднаўленне і атрымаць папскае бласлаўленне місійным крыжам.
Падрыхтоўка да місій
У нядзелю 29 красавіка айцы Андрэй Ядкоўскі і Андрэй Шчупал, рэдэмптарысты, абвясцілі пачатак місій – рупны тыдзень працы над сабой. Усе засяродзілі ўвагу на стане душы, бо на яе, як не крыўдна, не заўсёды хапае часу ў штодзённым жыцці. Разам са святарамі вернікі касцёла спасцігалі Божую праўду і ішлі па шляху да святасці. Ад удзельнікаў місій патрабавалася адкрытае сэрца, жаданне да навяртання і глыбокае асэнсаванне таго, што адбывалася ў хрысціянскай святыні.
Вярэйкаўскія парафіяне пачалі рыхтавацца да місій задоўга да іх пачатку. Пробашч парафіі кс. Валерый Лісоўскі прапаноўваў неабходную літаратуру, рабіў акцэнт на важнасці ўдзелу ў місіях, якія здараюцца раз на 10-20 гадоў. Таму ў сэрцах вернікаў ужо жыло чаканне прыйсця Езуса. Ружанцовая супольнасць, шкаплернае брацтва і Апостальства Божай міласэрнасці аддана маліліся за добрае перажыццё місій. †
У нядзелю 29 красавіка айцы Андрэй Ядкоўскі і Андрэй Шчупал, рэдэмптарысты, абвясцілі пачатак місій – рупны тыдзень працы над сабой. Усе засяродзілі ўвагу на стане душы, бо на яе, як не крыўдна, не заўсёды хапае часу ў штодзённым жыцці. Разам са святарамі вернікі касцёла спасцігалі Божую праўду і ішлі па шляху да святасці. Ад удзельнікаў місій патрабавалася адкрытае сэрца, жаданне да навяртання і глыбокае асэнсаванне таго, што адбывалася ў хрысціянскай святыні.
Вярэйкаўскія парафіяне пачалі рыхтавацца да місій задоўга да іх пачатку. Пробашч парафіі кс. Валерый Лісоўскі прапаноўваў неабходную літаратуру, рабіў акцэнт на важнасці ўдзелу ў місіях, якія здараюцца раз на 10-20 гадоў. Таму ў сэрцах вернікаў ужо жыло чаканне прыйсця Езуса. Ружанцовая супольнасць, шкаплернае брацтва і Апостальства Божай міласэрнасці аддана маліліся за добрае перажыццё місій. †
Як змагацца з грахом
У другі дзень, 30 красавіка, касцёл разважаў над пытаннем, навошта мець чыстыя сэрцы. А з наступнага дня пачалася споведзь. Увага была звернута на тое, што заўсёды трэба быць падрыхтаваным да смерці, умець прабачаць і рэгулярна шчыра спавядацца. Не трэба баяцца, што ксёндз паглядзіць на цябе як на “цёмнага” грэшніка. Наадварот, ён паглядзіць на цябе “як на святую асобу”, адзначыў а. Андрэй Шчупал. У той жа дзень адбылася святая Імша для дзяцей і моладзі, на казанні якой місіянер а. Андрэй Ядкоўскі ў драўляную дошку ўбіваў цвікі як сімвал граху, а потым вымаў іх. Але, як заўважылі дзеці, “застаюцца дзіркі” – наступствы дрэнных учынкаў. Сэнс у тым, што ўжо з малых гадоў чалавек павінен вучыцца змагацца са спакусай, каб было менш негатыўных адбіткаў на сэрцы. Вельмі важна прадугледзець сітуацыю, каб потым не пакутаваць.

У сераду, 2 мая, адбыўся Крыжовы шлях праз вёску. Увесь касцёл выйшаў на вуліцы вёскі, каб вызнаць сваю веру. Наперадзе па чарзе крыж несла моладзь, жанчыны і мужчыны, маладыя дзяўчаты і маці. Людзі разважалі над жыццём, узносілі да неба свае малітвы. Напрыканцы Крыжовага шляху сціх вецер, вернікі запалілі свечкі як сімвал уваскрослага Хрыста.
У чацвер быў удзелены сакрамант намашчэння хворых, а ў пятніцу адбылося аднаўленне сужэнскіх абяцанняў. Сем’і па чарзе падыходзілі да святара і атрымлівалі Божае бласлаўленне. Шчаслівыя, глядзелі адзін аднаму ў вочы і трымаліся за рукі.
Заканчэнне місій
5 мая парафіяне прывіталі пілігрымуючы абраз Езуса Міласэрнага, які ў парафію прывезлі з касцёла ў Рэплі. Ноччу адбылося чуванне, а каля шасці гадзін раніцы абраз быў урачыста перададзены ў Гродна, каб разам з ім вырушыць у пілігрымку ў Капцёўку.
У 11.00 у нядзелю адбылася святая Імша з асвячэннем місійнага крыжа, які зараз узвышаецца перад уваходам у касцёл. Парафіяне яшчэ раз вызналі сваю веру, уздымаючы ўгору ўласныя крыжы, прынесеныя з хаты. А ў самым канцы атрымалі папскае бласлаўленне місійным крыжам. Пасля падзякі святарам а. Андрэй Ядкоўскі сказаў: “Гэта самы цяжкі момант у працы місіянера: ты толькі прывык да людзей, а ўжо час развітвацца”. І вернікі таксама прывыклі да святара, які пераапрануў іх у новае ўбранне: белае, чыстае. “Галоўнае – трымацца. Перажыўшы місіі, так працягваць і надалей”.

У асабістай размове а. Андрэй Ядкоўскі адзначыў, што “на адно і тое ж казанне можна ўбачыць абсалюна розную рэакцыю людзей. Некаторыя не прапускаюць казанне праз сябе, а ў некаторых загараюцца вочы”. І а. Андрэй убачыў іскру ў вачах вернікаў вярэйкаўскай парафіі. Ён дадаў, што вялікая заслуга ў гэтым святара, які рыхтуе да місій сваіх парафіян.
А ксёндз пробашч падлічыў, што ў місіях удзельнічала каля 46-48% парафіян (прыкладна 400 чалавек). Гэта амаль на 30% больш, чым штотыднёва вызнае сваю веру ў касцёле. “Добры вынік працы і малітвы”.
Праз год у вярэйкаўскай парафіі адбудзецца рэнавацыя – першая гадавіна місій, якая будзе доўжыцца 4 дні. Прыпадае яна на свята св. Станіслава, 8 мая, калі ў гэтым годзе місіі ў парафіі афіцыйна скончыліся.
< Папярэдняя | Наступная > |
---|
Літургічны каляндар
![]() | |
Адзначаем
імяніны: | |
Да канца года засталося дзён: 324 |
Чакаем Вашай падтрымкі

Просім Вас аб дапамозе ў абвяшчэнні Добрай Навіны. Мы чакаем Вашых лістоў, артыкулаў, здымкаў і падтрымкі ў фінансаванні газеты. Як адна сям’я “Слова Жыцця” мы прагнем несці Божае слова, гаварыць аб Хрысце і Касцёле ўсё большай колькасці людзей у Беларусі і па-за яе межамі.