13 maja kościół pw. Zwiastowania NMP w Grodnie (Pobrygidzki) został swojego rodzaju małą Fatimą. Od terenów, które Matka Boża obrała za miejsce swoich objawień dla trojga dzieci – Franciszka, Hiacynty i Łucji - dzielą wiernych czas i odległość geograficzna. Jednak tego wieczoru każdy mógł się przenieść chociażby duchowo na miejsce największego maryjnego objawienia XX stulecia. Ten dzień wierni parafii grodzieńskich, licznie zgromadzeni na nabożeństwie Fatimskim w kościele, w którym od prawie 20 lat rozwija się kult Królowej z Fatimy, przeżywali nadzwyczaj wzruszająco. Wieczorem oprócz tradycyjnych nabożeństw każdego 13. dnia miesiąca – całodziennej adoracji eucharystycznej, odmawiania Różańca z intencjami, nabożeństwa fatimskiego - wszyscy stali się również świadkami nałożenia korony na figurkę Matki Bożej Fatimskiej. †

Czciciele Matki Bożej zaczęli gromadzić się w kościele od 17.00 w oczekiwaniu na wydarzenie, do którego przygotowywali się przez ostatnie trzy miesiące. Czynili to przede wszystkim przez udział w nabożeństwie fatimskim każdego 13. dnia miesiąca oraz obchody 1. soboty miesiąca, które polegają na przystąpieniu do Komunii św. i odmówieniu cząstki różańca z rozważaniami fatimskimi. Mieli także możliwość lepiej dowiedzieć się, czym jest ofiarowany Matce Bożej znak korony i jak najowocniej odpowiedzieć na wezwanie orędzia Maryi z Fatimy. Pokuta, wynagrodzenie, odmawianie różańca, ofiarowanie się Niepokalanemu Sercu - to tylko nieliczne istotne strony zachęty Maryi, skierowane przez trojga pastuszków do całej ludzkości a ponownie przypomniane wiernym podczas przygotowywania się do uroczystości nałożenia korony. Na dowód szczególnej roli Matki Bożej były spisywane świadectwa wiernych o otrzymanych łaskach.
   Za opatrznościowe wydarzenie dzięki wstawiennictwu Matki Bożej uchodzi samo odzyskanie kościoła, w którym przez 40 lat mieścił się magazyn szpitalu psychoneurologicznego. Do tej pory grodnianie pamiętają wydarzenia z 1990 roku. Wtedy to przed zamkniętymi drzwiami kościoła pw. Zwiastowania NMP, zdewastowanego w latach ateizmu, ks. Aleksander Szemet razem z grodzieńską młodzieżą modlił się na przywiezionym z Fatimy różańcu. Po kilku dniach wytrwałej modlitwy podczas peregrynacji w Grodnie Fatimskiego Różańca oraz stałych dyżurach w korytarzach Obwodowego Komitetu Wykonawczego w urzędach zapadła decyzja o przekazaniu kościoła prawowitym właścicielom. Wówczas wielu uwierzyło i teraz wierzy, że u Pana Boga nie ma rzeczy przypadkowych, jak nie było przypadkiem to, że właśnie w dniu wspomnienia Matki Bożej z Fatimy, 13 maja 1981 r., został cudownie ocalony od kuli zamachowca papież, bł. Jan Paweł II. Również w grodzieńskiej świątyni po zawierzeniu się Maryi zaczęły się dziać wielkie rzeczy: gwałtowna zmiana decyzji władz o rozmieszczeniu tu filharmonii, szybka odbudowa po przerażającym zniszczeniu, intensywne odrodzenie życia religijnego, współczesny kult Maryi Fatimskiej i rozważanie Jej orędzia przez każdego chrześcijanina.
   Kult Matki Bożej Fatimskiej przez 94 lata zyskał swe bogate teologiczne i historyczne uzasadnienie. Dowodem na to, że orędzie Matki Bożej z Fatimy należy do jednych z najważniejszych we współczesnych czasach, były aprobaty objawień Fatimskich przez papieży Piusa XII i Jana XXIII, beatyfikacja pastuszków Franciszka i Hiacynty, upadek totalitarnych systemów ateistycznych oraz rozszerzenie czci Matki Bożej Fatimskiej i Jej Niepokalanego Serca w całym świecie. Obecnie kult Matki Bożej Fatimskiej jest znany w całym Kościele. Wraz z upadkiem Związku Radzieckiego orędzie z Fatimy przyszło i na ziemię grodzieńską. Teraz w licznych kościołach diecezji można zobaczyć figurę Matki Bożej Fatimskiej, a 13. dnia każdego miesiąca wziąć udział w nabożeństwach fatimskich, rozważając po kolei objawienia Matki Bożej dzieciom w okresie 13 maja - 13 października 1917 r.
   W uroczystościach koronacji wzięli udział liczni goście, w tym kapłani i siostry zakonne na czele z Matką Generalną ss. Nazaretanek, a także mnóstwo wiernych. W skierowanych do nich słowach powitania podkreśliłem, że ta uroczystość poświęcenia i nałożenia koron jest wyjątkowa. Wierni zostali wezwani do składania podziękowania za pośrednictwo Matki Bożej Fatimskiej i wyproszone przez Nią łaski. Przypomniałem również, że wyrazem tej wspólnej wdzięczności będzie ofiarowana przez dobrodziejów i czcicieli Matki Bożej Fatimskiej korona.
   Podczas tej uroczystości czciciele Matki Bożej z Grodna połączyli się duchowo z czcicielami Matki Bożej Fatimskiej z całego świata, rozpoczynając tym samym III rok Wielkiej Nowenny – dziewięcioletniego duchowego przygotowania do jubileuszu 100-lecia Objawień Matki Bożej, który będzie obchodzony w 2017 r. Każdy rok Nowenny ma swoje zawołanie i specjalne treści rozważań: 2009 r. – Pewni zwycięstwa – Konfrontacja z cywilizacją śmierci, 2010 r. – Bezpieczni na krawędzi czasu – Zawsze przy Maryi, 2011 r. - Więcej niż doczesność – Jest niebo, jest piekło, jest czyściec.
   Podczas uroczystej Mszy św. z kazaniem do wiernych zwrócił się ks. Aleksander Szemet, przypominając przesłanie Maryi z Fatimy o codziennym odmawianiu Różańca. Niezwykle wzruszającym momentem było ukoronowanie figury Matki Bożej Fatimskiej, którego dokonał ks. prał. Józef Trubowicz, dziekan dekanatu Grodno-Zachód. Wymownym znakiem było także to, że ksiądz prałat jest obecnie najstarszym kapłanem diecezji grodzieńskiej, szczególnie pamiętającym okres ateistycznych prześladowań w Grodnie. Następnie słowami bł. Jana Pawła II, wielkiego czciciela Matki Bożej Fatimskiej, wierni zawierzyli Kościół Powszechny, siebie i cały świat matczynej opiece, zapraszając, aby Maryja była Królową ich życia. W ten nadzwyczajny wieczór 13 maja nie zabrakło zarówno modlitwy wspólnej, jak i prywatnej. W niejednym też oku błysnęła łza radości wtedy, kiedy Maryja ponownie została ogłoszona Królową i Tą, przez którą mamy najkrótszą drogę do Boga.
   Uroczystość ukoronowania była dla wszystkich wspaniałą okazją do przypomnienia otrzymanych przez Maryję łask, a szczególnie tej ostatniej, sprzed kilku miesięcy, kiedy to pewna kobieta po zawierzeniu siebie Maryi Fatimskiej dostąpiła tak upragnionego daru macierzyństwa.
   Uwieńczeniem uroczystości była procesja maryjna. Zapalone świece w rękach czcicieli Matki Bożej promieniowały światłem radości, wdzięczności i dziecięcego oddania się. Po zakończeniu uroczystości mimo późnej pory wierni jeszcze długo trwali przed ołtarzykiem Matki Bożej na modlitwie, zanosząc ku Bogu prośby i podziękowania przez wstawiennictwo swojej Królowej.