Ż

Pewnego razu w jednym z krajów szczęście pomyślało: „Mam wszystko, co jest potrzebne do szczęścia: dobrą pracę, pieniądze, rodzinę, podobam się tym, komu chcę się podobać... Lecz wszystko to za mało. Czy to może przynieść prawdziwe szczęście?”

Tymczasem w innym kraju inne szczęście myślało tak: „Mam wszystko: urodę, rozum, poczucie humoru, pracę, którą bardzo lubię, dołeczki na policzkach, szczery uśmiech... Chyba wszystko mam... Jednak czegoś brakuje...”

A trzecie szczęście w kolejnym kraju mówiło tak: „Do szczęścia potrzebuję niedużo: zabawy, ciepła, kreskówek, cukierków, komputera, wakacji. Właśnie to jest dla mnie szczęściem. Czegoś jednak brakuje. Czegoś takiego zwyczajnego, lecz niezbędnego”. †

Każde szczęście postanowiło pójść na granicę swego kraju i zobaczyć, co tam się dzieje, kto tam mieszka i z czego jest szczęśliwy.

I spotkały się trzy szczęścia: męskie, żeńskie i dziecięce. I zrozumiały wreszcie, czego każdemu z nich brakuje. Zrozumiały, że do końca można być szczęśliwym dopiero wtedy, kiedy obok są inne szczęścia, które stają się szczęśliwe dlatego, że ty jesteś szczęśliwy.