Większość z nas może czasem się pochwalić, że niektóre fragmenty Ewangelii znamy na pamięć, albo tyle razy słyszeliśmy coś w kościele, że już dawno wiemy, o co chodzi. Rzeczywiście znamy naukę Chrystusa czy wkrada się tu pokusa powierzchowności? W taki sposób rodzi się błędne myślenie: im częściej chodzę do kościoła, tym szybciej zaczynam uważać, że ta nauka jest już nie dla mnie. W tym miejscu nie nawołuję do niechodzenia do kościoła, tylko zachęcam do tego, aby nie tylko słuchać, lecz i wypełniać to, co tam słyszymy. Ponieważ ten fragment Ewangelii, który słyszymy lub czytamy, jest przede wszystkim dla nas, dla tych, którzy przyszli na spotkanie z Bogiem. Przez Ewangelię Chrystus zaprasza człowieka do współpracy w przekazywaniu Objawienia. Swoją niewiernością, niestety, często przyciemniamy misterium Chrystusa, bowiem sposób, w jaki żyjemy, nie pozwala nam oraz innym zobaczyć tej tajemnicy. Nie wystarczy słuchać Słowa Bożego, trzeba je wypełniać, żyć Ewangelią. Każdego z nas obowiązują przepisy prawa, ludzi wierzących - także nakazy i zakazy wynikające z ich wiary. Dla tego, kto posiada w sercu wielką tęsknotę za niebem, Ewangelia staje się kluczem do spotkania z Bogiem. Wiara w Ewangelię czyni nasze życie prawdziwym. Każdy z nas staje się Kościołem, a Kościół - to nie własne idee, to Ewangelia. †

Nieustannie się powtarza, że te domniemane "wartości", poprzez które nasz świat nieuchronnie dąży do upadku, nie dają prawdziwej satysfakcji z życia. Natomiast żyjąc na ziemi według Chrystusowej Ewangelii, możemy nauczyć się innego, głębszego wymiaru, niż wymiar ziemski. Dla nas najważniejsze stają się wartości Chrystusowe, zaś Ewangelia staje się w naszym życiu delikatnym sposobem wezwania człowieka wiary do uczestnictwa w szczęściu. Powołanie chrześcijanina - to droga zachęt, a nie gróźb, droga do radowania się, a nie smutku. A Ewangelia jest najkrótszą drogą, która prowadzi do Boga. Jeżeli człowiek żyje Ewangelią, to szybko zaczyna odczuwać echo miłości i miłosierdzia swojego Zbawcy. Wskazówki Ewangelii i jej wartości pomagają nam nie zbłądzić w tym świecie. Przecież albo wychodzimy z miłości, albo prowadzi nas do niej przez swoją Ewangelię Chrystus. Nie możemy przestrzegać Ewangelii tylko wtedy, kiedy nam się chce, albo tylko wtedy, kiedy jesteśmy w kościele. Ponieważ wtedy człowiek zaczyna chorować duchowo. Powinniśmy jak najszybciej pozbyć się tej "wygodnej" choroby. Chrystus, ogłaszając swoją naukę, żyje nią - i o tym każdy z nas winien pamiętać. A to wszystko dlatego, byśmy nie mieli wątpliwości, że naukę Chrystusa da się zrealizować w ludzkim życiu.