Święto Ofiarowania Pana Jezusa jest jednym z najstarszych w chrześcijaństwie, gdyż było obchodzone w Jerozolimie już w IV wieku, zaraz po ustaniu prześladowań. W tym dniu Kościół wspomina, jak Matka Boża ze św. Józefem przynieśli Dziecię do świątyni, by zgodnie z tradycją ofiarować Je Bogu. Ofiarują Bogu swój największy i najcenniejszy skarb. Ofiarują - to znaczy całkowicie oddają Jezusa Bogu. Nie ma potrzeby modlić się o zdrowie, pomyślność czy potrzebne łaski, gdyż sam Bóg będzie się o Niego troszczył i kierował Jego życiem. Jakiej odwagi i całkowitego zaufania potrzeba ze strony matki, by swoje własne dziecko oddać całkowicie Panu Bogu. †

Temat ofiarowania jest obecny w życiu każdego z nas. Wszystko, co spotykamy na drodze naszego życia - zarówno rzeczy dobre, jak i przykre czy trudne - powinniśmy powierzać Bogu. Codziennie mamy niezliczoną ilość okazji do dziękowania Mu za zdrowie, możliwość nauki i pracy, piękne chwile w gronie najbliższych, ciepły obiad czy dach nad głową. Są to rzeczy oczywiste w życiu tak wielu z nas, że nie rozpatrujemy ich jako dar Boży. O wiele łatwiej przychodzi nam narzekać i mówić o tym, czego nie mamy. W takich chwilach częściej przypominamy o Bogu, rozpaczamy i pytamy o sens. Nie jest łatwo przyjąć bez buntu i sprzeciwu oraz powierzyć Bogu dolegliwości zdrowotne, niepowodzenia i różnego rodzaju cierpienia. Ofiarować każdy dzień naszego życia, nie wiedząc, jak będzie wyglądać jutro, zaakceptować, że jedynie On lepiej wie od nas, co jest nam najbardziej w życiu potrzebne, wymaga odwagi. Dlatego powinniśmy zawsze modlić się o poznanie woli Bożej i moc do jej przyjęcia i wypełnienia.
    Maryja jest dla nas najlepszym przykładem do naśladowania. Poznając wolę Bożą, przyjmuje ją z pokorą i posłuszeństwem. Z pewnością, nie wiedziała w szczegółach, jak potoczy się dalsze życie Jej Rodziny. Składając Jezusa w ofierze, poznała prawdę o tym, co Ją czeka. Usłyszała z ust Symeona następujące słowa: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu” (Łk 2,34-35). Już w momencie Zwiastowania stała Najświętsza Maryja w obliczu trudnego wyboru. Do końca jednak zaufała Bogu, chociaż tak po ludzku wielu rzeczy nie rozumiała. W Jej życiu nie zabrakło cierpienia, mimo to pozostała wierną Służebnicą Pańską.
    Ważnym tematem święta Ofiarowania Pańskiego jest światło. Światło świecy symbolizuje Światło Chrystusa jako jedyną prawdziwą światłość. Już w V wieku odbywały się w Jerozolimie procesje ze świecami, które stały się fundamentem święta Matki Bożej Gromnicznej. Wierzymy, że Matka Chrystusa mocą Światła Bożego odpędza wszelkie zło od domów ludzkich oraz broni nas od wszelkiego nieszczęścia.
    W 1997 roku Jan Paweł II ustanowił w to święto Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, który jest dla nas okazją do głębszej refleksji nad darem życia całkowicie poświęconego Bogu. Osoby konsekrowane oddają swe życie na służbę Bogu, składając siebie samych w miłości do Chrystusa w ofierze. Czynią to na wzór Matki Najświętszej, która ofiarowała Panu Bogu swój największy Dar – Syna, Jezusa Chrystusa, składając tym samym w ofierze również siebie. Maryja jest dla nas, wszystkich członków Kościoła Chrystusowego, wzorem i wspomożycielką na drodze naszego dążenia do życia całkowicie podporządkowanego woli Boga. Nie bójmy się zaufać Bogu i ofiarować Mu to wszystko, co najbardziej cenimy, ale również to, czego się boimy i nie rozumiemy. Ofiarować nie oznacza stracić. Wszystko, co ofiarujemy Bogu, nabiera zupełnie innej wartości, zostaje odnowione i opromienione mocą Bożego Światła. Wtedy patrzymy na świat, ludzi i różnego rodzaju wydarzenia zupełnie innymi oczami. Nic nie jest takie same, jak przed tym, doceniamy o wiele więcej i mamy niezliczoną ilość okazji do dziękowania Bogu, który przemienia nasze życie.