ГРОДНА
Чацвер,
10 ліпеня 2025 года |
Касцёл Нараджэння НПМ ў Зарачанцы (Балі Касцёльнай)

Касцёл быў пабудаваны ў неагатыцкім стылі, мураваны, атынкаваны, пафарбаваны ў белы колер, на каменным падмурку. Ён быў прамавугольны ў плане з вежай, аснова якой была ў форме квадрата, і бабінцам, прыбудаванымі да фасада. Па абодвух яго баках знаходзяцца нізкія, квадратныя ў плане сакрыстыя і скарбніца.
У 1937 г. касцёл быў асвечаны пад тытулам Нараджэння Найсвяцейшай Панны Марыі. На ім ля галоўных дзвярэй была пастаўлена фігура Найсвяцейшай Маці, прывезеная з Вільні. У Варшаве быў заказаны галоўны алтар, аднак, выбух Другой сусветнай вайны не даў магчымасці рэалізаваць заказ. Былі ўстаноўлены вітражныя вокны (на ахвяраванні парафіян). Адзін з вітражоў у алтарнай частцы, які прадстаўляе выяву Ружанцовай Божай Маці, быў ахвяраваны членамі Ружанцовага кола. Другі вітраж, таксама ў прэзбітэрыі, прадстаўляў Сэрца Езуса. Апрача таго, у алтарнай частцы знаходзіўся прыгожа аздоблены алтар ручной работы. З левага боку ад яго, на сцяне, вісеў вялікі абраз святых апосталаў Пятра і Паўла, а з правага – абраз Вастрабрамскай Божай Маці Міласэрнасці.
Падчас Другой сусветнай вайны касцёл не панёс стратаў, а яго пробашч перажыў ганенні. У 1947 г. у выніку рэпатрыяцыі ён выехаў у Польшчу. У святыню даязджалі ксяндзы з Адамавічаў і Лабна. У 1962 г. касцёл быў закрыты дзяржаўнымі ўладамі. У меру сваіх магчымасцяў вернікі забралі прадметы касцёльнага ўжытку ў свае дамы. У 1989 г. пасля адкрыцця касцёла, частка гэтых прадметаў была вернута ў святыню, а рэшта загінула (некаторыя рэчы вывезлі, а іншыя, напр. харугвы, падзерлі і раскідалі).
Пасля закрыцця святыні вернікі збіраліся ля яе для агульнай малітвы. Праз некаторы час ім было дазволена ўваходзіць у касцёл, але прытым іх абавязалі плаціць падатак.
4 лютага 1989 г. парафіяне адкрылі касцёл, пачаўся рамонт. Улады згадзіліся на рэлігійную дзейнасць вернікаў. 13 верасня 1989 г. адбылася ўрачыстасць адкрыцця касцёла. Ксёндз біскуп Тадэвуш Кандрусевіч цэлебраваў першую св. Імшу і асвяціў адрамантаваную святыню.
Ксёндз Аляксандр Шэмет з Адамавічаў стаў пробашчам парафіі. Праз некалькі год у Балю пачаў даязджаць а. Казімір Янджэйчак OMI таксама з Адамавічаў. Пачаўся рамонт вернутага касцёла, дзе калісьці размяшчалася школа.
У 1996 г. у парафію прыбыў а. Леон Вітак, які да сённяшняга дня выконвае там паслугу пробашча.
У 1999 г. былі выкананы дубовыя алтары: галоўны і бакавыя. Галоўны алтар уфундавала сям’я Балінскіх з Гродна, бацькі якіх паходзілі з Лойкаў.
У 1937 г. касцёл быў асвечаны пад тытулам Нараджэння Найсвяцейшай Панны Марыі. На ім ля галоўных дзвярэй была пастаўлена фігура Найсвяцейшай Маці, прывезеная з Вільні. У Варшаве быў заказаны галоўны алтар, аднак, выбух Другой сусветнай вайны не даў магчымасці рэалізаваць заказ. Былі ўстаноўлены вітражныя вокны (на ахвяраванні парафіян). Адзін з вітражоў у алтарнай частцы, які прадстаўляе выяву Ружанцовай Божай Маці, быў ахвяраваны членамі Ружанцовага кола. Другі вітраж, таксама ў прэзбітэрыі, прадстаўляў Сэрца Езуса. Апрача таго, у алтарнай частцы знаходзіўся прыгожа аздоблены алтар ручной работы. З левага боку ад яго, на сцяне, вісеў вялікі абраз святых апосталаў Пятра і Паўла, а з правага – абраз Вастрабрамскай Божай Маці Міласэрнасці.
Падчас Другой сусветнай вайны касцёл не панёс стратаў, а яго пробашч перажыў ганенні. У 1947 г. у выніку рэпатрыяцыі ён выехаў у Польшчу. У святыню даязджалі ксяндзы з Адамавічаў і Лабна. У 1962 г. касцёл быў закрыты дзяржаўнымі ўладамі. У меру сваіх магчымасцяў вернікі забралі прадметы касцёльнага ўжытку ў свае дамы. У 1989 г. пасля адкрыцця касцёла, частка гэтых прадметаў была вернута ў святыню, а рэшта загінула (некаторыя рэчы вывезлі, а іншыя, напр. харугвы, падзерлі і раскідалі).
Пасля закрыцця святыні вернікі збіраліся ля яе для агульнай малітвы. Праз некаторы час ім было дазволена ўваходзіць у касцёл, але прытым іх абавязалі плаціць падатак.
4 лютага 1989 г. парафіяне адкрылі касцёл, пачаўся рамонт. Улады згадзіліся на рэлігійную дзейнасць вернікаў. 13 верасня 1989 г. адбылася ўрачыстасць адкрыцця касцёла. Ксёндз біскуп Тадэвуш Кандрусевіч цэлебраваў першую св. Імшу і асвяціў адрамантаваную святыню.
Ксёндз Аляксандр Шэмет з Адамавічаў стаў пробашчам парафіі. Праз некалькі год у Балю пачаў даязджаць а. Казімір Янджэйчак OMI таксама з Адамавічаў. Пачаўся рамонт вернутага касцёла, дзе калісьці размяшчалася школа.
У 1996 г. у парафію прыбыў а. Леон Вітак, які да сённяшняга дня выконвае там паслугу пробашча.
У 1999 г. былі выкананы дубовыя алтары: галоўны і бакавыя. Галоўны алтар уфундавала сям’я Балінскіх з Гродна, бацькі якіх паходзілі з Лойкаў.
< Папярэдняя | Наступная > |
---|
Літургічны каляндар
![]() | |
Адзначаем
імяніны: | |
Да канца года засталося дзён: 175 |
Чакаем Вашай падтрымкі

Просім Вас аб дапамозе ў абвяшчэнні Добрай Навіны. Мы чакаем Вашых лістоў, артыкулаў, здымкаў і падтрымкі ў фінансаванні газеты. Як адна сям’я “Слова Жыцця” мы прагнем несці Божае слова, гаварыць аб Хрысце і Касцёле ўсё большай колькасці людзей у Беларусі і па-за яе межамі.