Вучань спытаў у настаўніка: “Чаму той, хто набліжаецца да Бога, часам адчувае небяспеку і Яго аддаленне?”
    Настаўнік адказаў: “Калі бацька вучыць свайго маленькага сына хадзіць, то ён становіцца перад ім і распасцірае свае рукі па абодва бакі ад сына, каб той не упаў, і хлопчык ідзе да бацькі, яго падтрымліваюць бацькоўскія рукі.
    Але калі дзіця падыходзіць вельмі блізка, то бацька адыходзіць ад яго і адхіляе свае рукі, і так адбываецца не адзін раз. Толькі так дзіця зможа навучыцца хадзіць.»