Маша Ануфриева, 16 лет. Волковыск, приход имени св. Вацлава Я не думала, приехав на парафиаду в прошлом году, что так чудесно проведу это время. Я ехала с твердой убеждённостью, что парафиада – это обычные реколекции. И мне было не совсем понятно, зачем нужны здесь какие-то конкурсы: спортивные, художественные.
    Моё представление о ней изменилось сразу же в первый день пребывания на парафиаде. Разные конкурсы, личные и командные победы придавали её участникам какие-то невообразимые силы, давали какую-то неописуемую радость. Хотелось прыгать и кричать от счастья.
    Когда же всё закончилось, то ещё долго я вспоминала об этом, строила планы на следующий год. Наверно, именно во время воспоминаний об этих незабываемых днях и пришло чёткое понимание значения парафиады.
    По-моему мнению, парафиада - это такой момент в жизни человека, когда ты осознанно прославляешь Бога не только молитвой, но и твоими вполне привычными действиями: занятием спортом, музыкой, рисованием. Парафиада – это в какой-то степени - «концентрированная бомба» талантливой и верующей молодёжи, которая не стесняется сказать, что она любит и доверяет Богу. †

Мискевич Виктор. Гродно (м-н Августовок) Прошёл уже целый год после первой епархиальной парафиады в Гродно. Я до сих пор нахожусь под её впечатлением. Было представлено множество приходов Гродненского диоцеза. Всё было подготовлено на высшем уровне. Приезд основателя международной парафиады о. Юзефа Ёньца удивил всех в хорошем смысле этого слова. Каждый день начинался с утренней св. Мессы, после которой часть участников уезжала на театральные представления, а другая часть - на спортивные соревнования. День заканчивался совместной вечерней молитвой. На парафиаде были также волонтёры, которые способствовали тому, чтобы парафиада проходила по намеченному плану.
    Каждый познакомился с новыми людьми, и теперь все с нетерпением ждут уже II гродненской епархиальной парафиады. 

Юлія Усовіч. Парафія імя Найсвяцейшага Адкупіцеля з Гродна (м-н Дзевятоўка) Парафіяда! Што гэта?! І чым яна з’яўляецца для мяне? Напэўна – гэта частка майго жыцця. Гэта ўспаміны, якія надоўга застануцца ў маім сэрцы, новыя знаемствы, цікавыя забавы, твары ўдзельнікаў, перапоўненыя шчырымі ўсмешкамі. Гэта - эмоцыі балельшчыкаў на трыбунах падчас спартыўных спаборніцтваў. Можна прывесці яшчэ з дзесятак прыкладаў, але на першым месцы будзе тое, што парафіяда – гэта паяднанне і пазнаванне Хрыста у суполнасці і з дапамогай яе. Гэта - адчуванне Яго рукі праз рукі іншых. Гэта - жаданне ісці за Езусам, бо напэўна ты будзеш не адзін! Дзякуй арганізатарам за вашую вялікую працу. 

Удзельнік спаборніцтваў з міністранцкай футбольнай каманды з парафіі імя Божай Міласэрнасці ў Гродне Для нас парафіяда ў Гродне – заўжды нясе незабыўныя ўражанні, калі мы можам сустрэцца з равеснікамі разам, памаліцца і паіграць у футбол. Тады мы адчуваем сябе адной сям’ёй.

Да сённяшняга дня я памятаю маю першую сустрэчу з гэтым цудоўным чалавекам і святаром - айцом Юзафам Ёнцам у Варшаве. Ён быў заснавальнікам таварыства “Парафіяда імя св. Юзафа Каласанса” – і гэта яшчэ не ўсё: быў, ёсць і застанецца ў нашай памяці як “душа і сэрца парафіяды”, чалавек, які мог, дзякуючы малітве, стадыёну, тэатру, сабраць тысяча дзяцей і моладзі з усяго свету. У Варшаве Гродзенская дыяцэзія была самай прадстаўнічай: 12 парафій. І ў гэтым, напэўна, ёсць заслуга айца Юзафа, які вельмі клапаціўся і імкнуўся дапамагаць краінам з Усходу. Адна з мараў а. Юзафа: каб парафіядны рух развіваўся ў іншых краінах. Таму дзень 15 чэрвеня 2009 г. стаў гістарычнай падзеяй для Гродзенскай дыяцэзіі і ўсяго нашага краю, таму што ў гэты дзень у прысутнасці біскупа Аляксандра Кашкевіча, святароў, дзяцей і моладзі а. Юзаф адкрыў урачыста першую дыяцэзіяльную парафіяду дзяцей і моладзі ў Беларусі. Ён заўважыў: “Цёплы прыём і адкрытасць вашых сэрцаў забіраю з сабой у Варшаву”. Гэта дзякуючы падтрымцы айца Юзафа і яго супрацоўнікаў мы маглі арганізаваць парафіяду. Ён супрацоўнічаў з Карытас Гродзенскай дыяцэзіі, прымаючы на адпачынак дзяцей. Апошні яго візіт у Беларусь быў восенню 2009 г. Апошні sms я атрымаў ад яго 4 красавіка 2010 г. у 12. 56. 32, а на маім стале засталося запрашэнне на II парафіяду Гродзенскай дыяцэзіі, якое я намерваўся выслаць у Варшаву ў панядзелак 11 красавіка... Для нас, арганізатараў парафіяды, адыход кс. Юзафа да дому Айца з’яўляецца асаблівым матывам да яшчэ большага пашырэння парафіяднага руху ў нашай дыяцэзіі і ў краіне. Мы верым моцна, што будучы ў доме Айца, ён заступаецца за нас, выпрошваючы для ўсіх нас неабходныя ласкі ва ўсіх пачынаннях і ў штодзённым жыцці.