Dzisiaj człowiek wierzący dużo mówi o Matce Bożej. Lecz jesteśmy świadkami kolejnego paradoksu życia ludzkiego, bowiem częściej mówimy, niż wprowadzamy w nasze życie Jej matczyną naukę. Wolimy słyszeć lub mówić, że Mnie do Maryi jest daleko, niż Ja mogę być podobnym do Matki Bożej. Powstają jednak wątpliwości: czy człowieka wierzącego dzisiaj stać na to, aby być podobnym do Maryi?
    Często słychać deklaracje, że „po rekolekcjach (nabożeństwach maryjnych, pielgrzymkach) będę żyć na wzór Matki Bożej, będę jak Ona”. Postanowienie robią wszyscy, niezależnie od wieku, płci czy wykształcenia. Na pewno adresatom takich postanowień niejeden z nas składa wyrazy uznania, a nasz zachwyt taką decyzją nie ma końca. Jednak w tej zadumie Maryjnej nasuwa się pewne twierdzenie: postanowić to wcale nie znaczy wypełnić. A przecież przez cały czas przypominają nam o tym starsi ludzie, rodzice, duchowni, przełożeni. W naszej kulturze, w której kult Matki Bożej jest bardzo żywy, wszystko sprzyja temu, aby być podobnym do Niej, aby to podobieństwo było w naszym życiu obecne w każdej chwili. †

Jak można to pogodzić z ludzką słabością? Czy nasza pobożność Maryjna sprowadza się tylko de facto do odmówienia pobożnej zdrowaśki czy kolejnego wezwania litanii?
    Czasem mam wrażenie, że kolejne nasze wołanie loretańskie to, niestety, tylko zwykła gra pozorów. A przecież każde wypowiedziane przez nas w modlitwie słowo powinno nas dotykać, poruszać i być najważniejsze w naszym życiu. Pytanie, jak być podobnym do Matki Bożej, ma być fundamentalne dla człowieka wierzącego. Szkoła Maryi jest otwarta dla każdego z nas. Maryja nie wymaga od nas jakiejś deklaracji, objaśnienia, obietnic, życzeń czy innego tego typu mądrości, po prostu każdy w Niej znajdzie to, czego od dawna szuka. Niech myśli naszego serca staną się Jej myślami. Chciałbym mieć pewność, że nie zabraknie nas na wspólnych nabożeństwach majowych w naszych świątyniach czy przy krzyżach drogowych. Maryja może być dla wielu z nas przewodniczką na naszych drogach życiowych. Przypominając sobie życie naszej Matki, możemy pójść za Chrystusem. I wtedy zdołamy uczynić nasze życie na podobieństwo i wzór życia Maryi.
    Wołajmy do naszej Matki Majowej, aby się za nami modliła.