Разважанні з Божым Словам

    Пачатак дзейнасці св. Яна апісаны евангелістам з аналагічнымі хранікёрскімі падрабязнасцямі, з якімі ён прадставіў нам прыход на свет Збавіцеля. “На пятнаццаты год панавання цэзара Тыберыя, калі Понцій Пілат начальнічаў у Юдэі, а Ірад быў тэтрархам Галілеі, а брат яго Піліп – тэтрархам Ітурэі і Траханіцкай краіны, а Лісанія – тэтрархам Абіліны, пры першасвятарах Анну і Кайфу было слова Бога да Яна, сына Захарыі, у пустыні”(Лк3, 1-2) – столькі падрабязнасцяў уласнай гісторыі – мець такое не было б сорамна ні аднаму з вялікіх людзей старажытанага свету. Згаданыя наступныя асобы: імператар Рыму, намеснік Юдэі, уладары Ітурэі, Траханіцкай краіны, першасвятары Анна і Кайфа перайшлі парадаксальна ў гісторыю таксама дзякуючы св. Яну! Безумоўна, імператар Тыберый меў бы і так сваю старонку ў кнігах гісторыі, як і Пілат, і абодва першасвятары, якія былі замешаны ў судовым працэсе Езуса. Але сёння хто ўспомніў бы Філіпа ці Лісанія? Такім чынам, кім жа быў Ян Хрысціцель, што сам успамін пра яго выклікае з глыбіні гісторыі такое мноства падрабязнасцяў і “ажыўляе” шматлікія постаці? Езус сказаў пра яго, што ні адна жанчына не нарадзіла больш значнага чалавека, чым Ян Хрысціцель. На чым грунтуецца яго веліч? З адказам на гэтае пытанне няма праблемаў: Ян прадказваў хуткі прыход Збавіцеля ў свет. А калі ён сустрэў Яго, то не меў сумненняў і сказаў пра яго: “Вось Божы Баранак, які даруе грахі свету”.
    Застаецца яшчэ спытаць: “Як Ян выконваў сваю місію?” Хрысціцель быў “голасам лямантуючага ў пустыні” (Лк 3, 4). У яго не было ніякай газеты, радыё, а для рэалізацыі сваёй ідэі ён не карыстаўся ніякім тэлеканалам. Але яго голас чулі людзі і вырашалі прымаць Хрост навяртання: падрыхтоўваць сцежкі Божаму збаўленню. Ці сёння мы зможам пачуць гэты голас…?

Кс. Яраслаў Грынашкевіч